Le Minotaure - Barbara

Dans le grand labyrinthe o je cherchais ma vie,

Volant de feu en flamme comme un grand oiseau ivre,

Parmi les dieux dchus et les pauvres amis,

J’ai cherch le vertige en apprenant vivre.

J’ai chemin souvent, les genoux sur la terre,

Le regard gar, embrouill par les larmes,

Souvent par lassitude, quelquefois par prire,

Comme un enfant malade, envot par un charme.

Dans ce grand labyrinthe, allant de salle en salle,

De saison en saison, et de guerre en aubade,

J’ai fait cent fois mon lit, j’ai fait cent fois mes malles,

J’ai fait cent fois la valse, et cent fois la chamade.

Je cheminais toujours, les genoux sur la terre,

Le regard gar, embrouill par les larmes,

Souvent par lassitude, quelquefois par prire,

Comme un enfant rebelle qui dpose les armes.

Mais un matin tranquille, j’ai vu le minotaure

Qui me jette un regard comme l’on jette un sort.

Dans le grand labyrinthe o il charchait sa vie,

Volant de feu en flamme, comme un grand oiseau ivre,

Parmi les dieux dchus et les pauvres amis,

Il cherchait le vertige en apprenant vivre.

Il avait chemin, les genoux sur la terre,

Le regard gar, embrouill par les larmes,

Souvent par lassitude, quelquefois par prire,

Comme un enfant rebelle qui dpose les armes.

Dans ce grand labyrinthe, de soleil en soleil,

De printemps en printemps, de caresse en aubaine,

Il a refait mon lit pour de nouveaux sommeils,

Il a rendu mes rires et mes rves de reine.

Dans le grand labyrinthe, de soleil en soleil,

Volant dans la lumire, comme deux oiseaux ivres,

Parmi les dieux nouveaux et les nouveaux amis,

On a ml nos vies et rappris vivre.

Мен өмірімді іздеген үлкен лабиринтте,

Ұшқан от үлкен мас құстай жанады,

Құлаған құдайлар мен кедей достардың арасында,

Мен өмір сүруді үйрену кезінде вертиго іздедім.

Мен жиі жүремін, тізем жерге,

Қарап, көз жасымен бұлтты,

Жиі шаршаудан, кейде дұғадан,

Сиқырға сиқырланған ауру баладай.

Осы керемет лабиринтте бөлмеден бөлмеге өтіп,

Маусымнан маусымға, соғыстан аубадаға,

Жүз рет төсегімді жинадым, Жүз рет сандықты жинадым,

Жүз рет вальс биледім, жүз рет жарыстым.

Мен әлі жүрдім, тізем жерге,

Қарап, көз жасымен бұлтты,

Жиі шаршаудан, кейде дұғадан,

Қолын қойған бүлікші баладай.

Бірақ бір тыныш таңертең минотаврды көрдім

Кім маған сиқырлағандай түр береді.

Ол өмір сүрген үлкен лабиринтте,

Ұшқан от лаулап, мас құстай,

Құлаған құдайлар мен кедей достардың арасында,

Ол өмір сүруді үйрену кезінде вертигоны іздеді.

Оның жолы болды, тізесі жерде,

Қарап, көз жасымен бұлтты,

Жиі шаршаудан, кейде дұғадан,

Қолын қойған бүлікші баладай.

Осы үлкен лабиринтте күннен күнге дейін,

Көктемнен көктемге, еркелеуден желге дейін,

Ол менің төсегімді жаңа ұйықтау үшін қайта жасады,

Ол менің күлкімді және армандарымның ханшайымына айналды.

Үлкен лабиринтте, күннен күнге дейін,

Екі мас құстай жарықта ұшып,

Жаңа құдайлар мен жаңа достар арасында,

Біз өмірімізді бастап, өмірге қайта оралдық.