L'absinthe - Barbara

Ils buvaient de l' absinthe

Comme on boirait de l' eau

L' un s' appelait Verlaine

L' autre, c' était Rimbaud

Pour faire des poèmes

On ne boit pas de l' eau

Toi, tu n' es pas Verlaine

Toi, tu n' est pas Rimbaud

Mais quand tu dis «je t' aime»

Oh mon dieu, que c' est beau

Bien plus beau qu' un poème

De Verlaine ou de Rimbaud

Pourtant que j' aime entendre

Encore et puis encore

La chanson des amours

Quand il pleut sur la ville

La chanson des amours

Quand il pleut dans mon cœur

Et qu' on a l' âme grise

Et que les violons pleurent

Pourtant, je veux l' entendre

Encore et puis encore

Tu sais qu' elle m' enivre

La chanson de ceux-là

Qui s' aiment et qui en meurent

Et si j' ai l' âme grise

Tu sécheras mes pleurs

Ils buvaient de l' absinthe

Comme l' on boit de l' eau

Mais l' un, c' était Verlaine

L' autre, c' était Rimbaud

Pour faire des poèmes

On ne boit pas de l' eau

Aujourd’hui, les «je t' aime»

S' écrivent en deux mots

Finis, les longs poèmes

La musique des mots

Dont se grisait Verlaine

Dont se saoulait Rimbaud

Car je voudrais connaître

Ces alcools dorés, qui leur grisaient le cœur

Et qui saoulaient leur peine

Oh, fais-les-moi connaître

Ces alcools d' or, qui nous grisent le cœur

Et coulent dans nos veines

Et verse-m' en à boire

Encore et puis encore

Voilà que je m' enivre

Je suis ton bateau ivre

Avec toi, je dérive

Et j' aime et j' en meurs

Les vapeurs de l' absinthe

M' embrument

Je vois des fleurs qui grimpent

Au velours des rideaux

Quelle est donc cette plainte

Lourde comme un sanglot

Ce sont eux qui reviennent

Encore et puis encore

Au vent glacé d' hiver

Entends-les qui se traînent

Les pendus de Verlaine

Les noyés de Rimbaud

Que la mort a figés

Aux eaux noires de la Seine

J' ai mal de les entendre

Encore et puis encore

Oh, que ce bateau ivre

Nous mène à la dérive

Qu' il sombre au fond des eaux

Et qu' avec toi, je meurs

On a bu de l' absinthe

Comme on boirait de l' eau

Et je t' aime, je t' aime

Oh mon dieu, que c' est beau

Bien plus beau qu' un poème

De Verlaine ou de Rimbaud…

Олар абсент ішті

Біреу су ішетін сияқты

Біреуі Верлен деп аталды

Екіншісі Римбо болды

Өлең шығару

Біз су ішпейміз

Сіз Верлен емессіз

Сіз Римбо емессіз

Бірақ сіз "мен сені сүйемін" дегенде

Құдай-ау, қандай әдемі

Өлеңнен әлдеқайда әдемі

Верлен немесе Римбодан

Дегенмен мен естігенді ұнатамын

Қайта-қайта

Махаббат әні

Қалаға жаңбыр жауғанда

Махаббат әні

Жүрегімде жаңбыр жауғанда

Ал бізде сұр жан бар

Ал скрипкалар жылайды

Сонда да естігім келеді

Қайта-қайта

Оның мені мас ететінін білесің

Солардың әні

Кім бірін-бірі жақсы көреді және кім өледі

Ал менің сұр жаным болса

Көз жасымды құрғатасың

Олар абсент ішті

Ауыз су сияқты

Бірақ біреуі Верлен болатын

Екіншісі Римбо болды

Өлең шығару

Біз су ішпейміз

Бүгін «Мен сені сүйемін»

Екі сөзбен жазылған

Енді ұзақ өлеңдер болмайды

Сөздердің әуені

Верлен мас болған

Римбо мас болды

Себебі мен білгім келеді

Жүректерін мас қылған бұл алтын спирттер

Ал олардың азабын кім ішкен

О, маған хабарлаңыз

Жүрегімізді масаттандыратын осы алтын рухтар

Және біздің тамырымыз арқылы өтеді

Маған ішуге құйып бер

Қайта-қайта

Міне, мен мас болып жатырмын

Мен сенің мас қайығыңмын

Сенімен мен дрейф

Ал мен сүйемін және өлемін

Абсент булары

мені тұман

Мен өрмелеп жатқан гүлдерді көремін

Перделердің барқытында

Бұл не шағым

Жылаудай ауыр

Қайтып келетіндер солар

Қайта-қайта

Қыстың мұзды желінде

Олардың сүйреп бара жатқанын тыңдаңыз

Верленнің асылған адамы

Римбо суға батып кетті

Бұл өлім қатып қалды

Сенаның қара суларына

Оларды естігенде жүрегім ауырды

Қайта-қайта

О, анау мас қайық

Бізді адастырып жібереді

Ол судың түбіне батып кетсін

Ал мен сенімен өлемін

Біз абсент іштік

Біреу су ішетін сияқты

Ал мен сені жақсы көремін, мен сені сүйемін

Құдай-ау, қандай әдемі

Өлеңнен әлдеқайда әдемі

Верленнен немесе Римбодан...