Summoning The Guardians Of The Astral Gate - Bal-Sagoth

Peaks of the great Mountain of Shadows, hides the aeon-weary threshold of the

Astral Gate… the portal from our world, to beyond… It is said that one who

Holds the key and knows the empyreal incantation may stand within the ancient

Ring of stones atop the mountain when the stars are correctly aligned, and

Unlock the mystic gate, summoning its sidereal sentinels, thereby attaining

Ultimate enlightenment and wisdom unparalleled…

Part 1: The Invoking

(The Aspirant Reaches The Summit)

Keepers of the cosmic threshold, my ascent has been fraught with terror

Deathsteeped, storm-hammered.

(These grim mountains are strewn with the bones

Of the ill-fortuned dead.) O' Guardians of the Astral Gate, the spheres blaze

At last in trine… I hold the Key!

(The trinity of stars shall touch the

Circle of stones once more…) The incantation of Xuk’ul is known to me, the

Orb of Summoning earned with bloodshed!

(The crystalline key to the Outer

Realms and the arcane rite to empower it are at last mine, Seized at

Swordpoint from the citadel of the Black Templars.

Enlightenment awaits!)

Many years ago, the mystic Orb of Summoning was seized by the mysterious

Black Templars, a band of sombre, plunder seeking knights from the kingdoms to

The east of the Great Sea.

They wrested the sorcerous gem from the ancient

Shrine of Azaimedes, where i t had lain hidden for countless centuries, its

True power and purpose known only to the dour shamans who tended to the elder

Place of worship.

It is said that the tapestry of slaughter woven that day was

Unparalleled in its ferocity, and that the marble walls of the ancient shrine

Were, and still remain, stained vivid crimson with the spilled blood of the

Orb’s keepers

Ka-kur-ra, I summon thee

Zul’tekh Azor Vol-thoth

Mighty Xuk’ul arise

Kur’oc Gul-Kor, come forth

I hold aloft the pulsing orb, astral spheres, empower the mystic key

Ring of elder stones entwined in prophecy, the Rite of Invocation enthralls

Thine power.

Replete from drinking deep of darkness, black shapes dancing

'twixt the stones, Lucent beams lancing forth from the gleaming, cepheid

Stars, a creeping mist ensorcells my tongue…

A great stillness binds the moon-cloaked mountaintop in glooming

Shackles… (High above, the myriad stars gleam bright against the night sky

Three more resplendently bedazzling than the others, their sidereal auras

Engulfing the stones…) And the central stone of the ancient ebon ring begins

To pulsate with a darksome energy… A thunderous maelstrom ablaze with

Writhing celestially spawned power then rends the stygian night… (A vast

Shimmering aperture, a vortex of heliacal fire… the pathway to beyond

Beckons!)

The Astral Gate is open…

The Guardians have awakened…

Xuk’ul: Impudent mortal!

You dare summon us?

If 'tis elucidation you

Seek, you shall have it!

Such searingly terrible stellar majesty… my sanity is lashed like a

Vessel on a storm-wracked sea.

What price this invocation?

Shall the singing

Stars claim my very mind?

Part 2: The Journeying

To countless worlds we travel, riding the endless black seas 'twixt the

Stars… the ebon oceans of infinity… flying through a thousand suns, then

Watching their light fade, as if it were but a flickering candleflame snuffed

By the wind.

As beings of p ure energy we become one with the vastness

Transcending the ethereal walls of time, spanning at once this celestial

Eternity, and yet existing as no more than a mote of dust within the vista of

Its endlessness… Journeying beyond…

The threshold looms, (the star-way between dimensions stretches before

Me…) The Gate To That Which Lies Beyond yawns wide… Unspeakable forces

Gibber and pulsate in the Outer Darkness… Elder horrors dwell here, things

Which were ancient and revelled in sublime galactic malevolence when even

Xuk’ul was naught but a bloated cosmic maggot, writhing and suckling at the

Breast o f its amorphous mother… They-Who-Lurk-And-Breed-In-Limbo… the

Squamous sovereigns of the elder void!

Primal terror drags my essence screaming back from the threshold.

The

Ichor of pestilent tongues clings to me, tendrils probing, the ire of fiends!

The ravening black worms of madness are devouring the shredded remnants

Of sanity as I return to my slumbering steel-clad body… but as the

Dream-veil lifts, I feel my limbs transform, flesh becoming cold stone…

Enshrouded by a dark mantle of obsidian.

And the laughter of the Guardians

Echoes, carries upon the winds of this spectral eve.

Such is the price of

Enlightenment.

And so, a new brooding sentinel of stone joins the others on

The nighted mountain top… Standing silently in the ancient circle of truth

Standing… waiting, Beneath the stars

(Music: Jonny Maudling)

Ұлы Көлеңкелер тауының шыңдары, тозған табалдырығын жасырады.

Астраль қақпасы… біздің әлемнен, одан тысқарыға дейінгі портал… Айтуынша, кім

Кілтті ұстайды және эмпириялық сиқырдың ежелгі дәуірде тұруы мүмкін екенін біледі

Жұлдыздар дұрыс реттелген кезде тау басындағы тастардың сақинасы және

Мистикалық қақпаның құлпын ашыңыз, оның жұлдыздық күзетшілерін шақырыңыз, осылайша қол жеткізіңіз

Түпкілікті ағартушылық пен даналық теңдесі жоқ…

1-бөлім: Шақыру

(Талапкер шыңға жетеді)

Ғарыш босағасын сақтаушылар, менің көтерілуім қорқынышқа толы болды

Өлім-жітім, дауыл соққан.

(Бұл сұр таулардың сүйектері шашылып жатыр

Қайғылы өлілерден.) Әй, Астраль қақпасының сақшылары, шарлар жанып тұр.

Ақырында үш               Кілтті ұстаймын!

(Жұлдыздардың үштігі тиіп тұрады

Тағы да тастар шеңбері…) Сүйкульдің сиқыры маған                м        белгілі  , 

Қан төгу арқылы алынған шақыру орбы!

(Сыртқы кристалды кілт

Патшалықтар мен оны күшейту жұмыс ең соңында менікі болды.

Қара тамплиарлар цитадельіндегі қылыш нүктесі.

Ағарту күтіп тұр!)

Көп жылдар бұрын мистикалық шақыру орбын жұмбақ  басып алды

Қара тамплиарлар, соңғылар тобы, патшалықтардан рыцарьларды іздейді.

Ұлы теңіздің шығысы.

Олар сиқырлы асыл тасты ежелгіден тартып алды

Мен сансыз ғасырлар бойы жасырынған Азаимед ғибадатханасы, оның

Шынайы күш пен мақсатты ақсақалға қарайтын бақсылар ғана біледі

Ғибадат ету орны.

Сол күні союдың гобеленулері дейді

Ежелгі ғибадатхананың мәрмәр қабырғалары оның қатыгездігімен теңдесі жоқ.

Төгілген қанмен ашық қызыл түске боялған және әлі де солай

Орбтың күзетшілері

Ка-кур-ра, мен сені шақырамын

Зул'тех Азор Вол-тхот

Құдіретті Сюкуль көтеріледі

Кур’оц Гул-Кор, шық

Мен импульстік шардың, астральды сфераның жоғарыда ұстап тұрамын, мистикалық кілтті күшейтемін

Пайғамбарлық                            Шақыру    Үйлену  салты    үлкен      үлкен      

Сенің күшің.

Қараңғылықтан сусындап, қара фигуралар билейді

«тастарды бұраңыз, жарқыраған, цефеидтен Люсент сәулелері шығады

Жұлдыздар, тұман тілімді жауып тұр...

Тамаша тыныштық ай жамылған тау төбесін түнерген байлайды

Бұғаулар... (Биікте түнгі аспанға қарсы сансыз жұлдыздар жарқырайды

Үшеуі басқаларына қарағанда таң қалдырады, олардың жұлдызды ауралары

Тастарды жұту...) Ал көне қара сақинаның орталық тасы басталады

Күңгірт қуатпен пульсация          күн күркіреген дауыл

Аспандағы уылдырық күшінің соғуы, содан кейін стигиялық түнді жарып жібереді ... (Кең ауқымды).

Жарқыраған апертура, спиральдық оттың құйындысы… одан әрі жол

Шақырады!)

Астраль қақпасы ашық…

Сақшылар оянды...

Xuk'ul: Өкінішті адам!

Бізді шақыруға батылы бар ма?

Егер сізді түсіндірсеңіз

Ізде, сенде болады!

Осындай жан түршігерлік қорқынышты жұлдызды ұлылық... менің саналылығым қапталады

Дауыл соққан теңізде кеме.

Бұл шақыру қанша тұрады?

Ән айтады

Жұлдыздар менің ойымды айтады ма?

2-бөлім: Саяхат

Біз сансыз әлемдерге саяхаттаймыз, шексіз қара теңіздермен «айналамыз».

Жұлдыздар... шексіздіктің қара мұхиттары... мыңдаған күн арқылы ұшады

Жарықтарының сөніп жатқанын көру, бұл жыпылықтаған шамның жалыны сөнгендей

Жел арқылы.

Күшті энергияның тіршілік иелері ретінде біз кеңдікпен біртұтас боламыз

Уақыттың эфирлік қабырғаларын басып өтіп, бірден осы аспандықты қамтыды

Мәңгілік, бірақ әлі күнге дейін бір шаң  бір болмастан болмайды

Оның шексіздігі… Шеттен тыс саяхат…

Табалдырық тоқылады, (өлшемдер арасындағы жұлдыз жолы бұрын созылады

Мен...) Артында жатқанның қақпасы кең еседі... Айтып келмейтін күштер

Сыртқы қараңғылықта дірілдеп, пульсациялау… Мұнда ақсақалдардың сұмдықтары тұрады, заттар

Олар ежелгі және біркелкі болған кезде керемет галактикалық зұлымдықпен қуанған

Хукуль ісінген және емізетін ғарыштық құрттан басқа ештеңе емес еді.

Аморфты анасының кеудесі… Олар-Олар-Ол-Түртіп-Тұқым-Тұқым-Лимбо…

Ақсақалдың өктем егемендері бос!

Бастапқы үрей менің мәнімді табалдырықтан алып бара жатыр.

The

Маған дертке шалдыққан тілдің иісі жабысады, талшықтары бар, жындардың қаһары!

Жындылықтың қара құрттары ұсақталған қалдықтарды жеп жатыр

Ұйқыдағы болатпен қапталған денеме қайтып қайтып ақыл               

Армандағы перде көтеріледі, мен қол-аяғымның өзгергенін, еттің суық тасқа айналғанын сеземін...

Обсидианның күңгірт жамылғысымен көмкерілген.

Сақшылардың күлкісі

Жаңғырықтар, осы спектрлік түннің желдерін алып жүреді.

Бұл бағасы

Ағарту.

Сонымен, басқаларға тастан жасалған жаңа күзетші қосылды

Түнгі тау шыңы... Ежелгі шындық шеңберінде үнсіз тұрып

Тұр... күту, Жұлдыздардың астында

(Музыка: Джонни Маудлинг)