Draconis Albionensis - Bal-Sagoth

It was a time of change.

The descendants of the Atlantean mages had fallen

before the New Praesidium, and the wolves were baying at the Empire’s door.

An oppressive new faith was encroaching from the east, and the sylvan liege

had locked tight the gates of his arboreal realm.

And so it was that towards

the end of the Age of Mystery, the last of Albion’s great Dragon Lords did

gather for what would be their final battle…

Dragon-phalanx rend the sky, Albion our gleaming prize,

Sentinels of land and sea, guardians of destiny.

(Prowling amongst the pecseatan; Draconis Bipedes, swift and furious beast of battle!)

(Dragon-Runes etched by the firey tongues of the IX Legio Draconis into the

primordial stone of the great Logres Drachenstahl Cromlech):

The foes of this sceptred isle shall be driven back into the sea!

An oath sworn in battle, a vow blessed by steel,

I swear by the dragon’s blood in my veins… and the dragon’s heart that pumps

it!

Dragonfyre in the fray, faith and steel shall win the day,

A god to serf and king alike, the Adamantine Hammer strikes!

(Devouring the infidel outlanders; Draconis Nematoda, great winged worm of war!)

To victory eternal… this world shall be our empire!

Dragon Imperium, throne of the Ancient Gods, behold the axiom, Wyruld-Cyninga!

It is time!

We shall rule, and upon our dominion the sun shall never set!

I must commit this to the pages of my journal, while it is still vivid in my recollection… not that such a macabre vision could possibly soon be blissfully forgotten.

Just before dawn, I awoke from a fantastic and somewhat

horrifying dream in which I traversed a great black cyclopean cityscape,

its towering stygian walls inscribed with some form of outlandish glyphs which

seemed to writhe squamously and alter their shape even as I gazed at them.

A sibilant whispering which seemed at once familiar and yet intrusively alien

compelled me to walk to the edge of a particularly sinister looking edifice

and peer out over its precipitous perimeter.

When I did so, I beheld this

world of ours, recognizing vaguely the apparent shapes of the five continents,

yet the entire vista seemed so distant that the whole appeared in its entirety

no larger than a sphere which I could fit snugly into the palm of my hand.

When I turned again to behold the looming obelisks, I found I could then

easily read the previously untranslatable ciphers in the black stone.

They

were the words of a great thaumaturgist who had seemingly discovered a repository of aeons-old lore detailing the sidereal web of the cosmos, with

arcane diagrams pinpointing certain astral portals and places of empyreal

potency, a sort of pangalactic ley-line chart, if you will.

Indeed, these

Star-Maps Of The Ancient Cosmographers seemed to take a not insignificant toll

on the author’s sanity, as evidenced by the tone of his inscriptions, which

seem to suggest that in discovering this Pandora’s Box of dark elucidation,

his fate was to be inexorably dogged by some nameless and implacable gloom;

Бұл өзгеріс уақыты болды.

Атлант сиқыршыларының ұрпақтары құлады

Жаңа президиумның алдында, ал қасқырлар империяның есігінде қыбырлаған.

Шығыстан және Сильван Лиежден қысым көрсететін жаңа сенім басып кірді

ағаш патшалығының қақпасын мықтап жауып тастады.

Міне, осылай болды

Жұмбақ дәуірінің соңы, Альбионның  ұлы Айдаһар лордтарының соңғысы

олардың соңғы шайқасы не болатынын жинаңыз...

Айдаһар-фаланга аспанды жыртады, Альбион біздің жарқыраған жүлдеміз,

Құрлық пен теңіз сақшылары, тағдырдың сақшылары.

(Пексеатандар арасында қуанып жүр; Драконис Бипед, жылдам әрі ашулы шайқас жануары!)

(IX Legio Draconis-дің отты тілдерімен айдаһар-руналар

Ұлы Логрес Драхенсталь Кромлехтің алғашқы тасы):

Бұл таяқшалы аралдың жаулары қайтадан теңізге қуылады!

Шайқаста ант берген, болат батасын берген ант,

Мен тамырларымдағы айдаһардың қанымен ант етемін ... және айдаһардың жүрегі

бұл!

Айқаста айдаһар, сенім мен болат жеңіске жетеді,

Крепостникке де, патшаға да бірдей құдай, Адамантин Хаммер соққы береді!

(Шетелдік кәпірлерді жалмап жатыр; Драконис Нематода, соғыстың ұлы қанатты құрты!)

Мәңгілік жеңіске… бұл әлем біздің империямыз болады!

Айдаһар Империясы, Ежелгі құдайлардың тағы, Вирульд-Сининга аксиомасын қараңыз!

Бұл уақыт!

Біз басқарамыз, және біздің үстемдік етуімізде күн ешқашан жиналмайды!

Мен мұны өз журналымның беттеріне тапсыруым керек, бірақ бұл менің есімде әлі анық болса да... мұндай қорқынышты көрініс жақын арада ұмытылып кетуі мүмкін емес.

Таңертең бұрын мен фантастикалық және сәл ояндым

Мен керемет қара циклоптық қала пейзажын аралап өткен қорқынышты түс,

оның биік стигиялық қабырғалары қандай да бір түрлі глифтермен жазылған

Мен оларға қараған кезімде де, қабыршақтап, пішінін өзгерткендей болды.

Бірден таныс, бірақ өте бөтен болып көрінген сыбырлы сыбыр

мені ерекше қорқынышты ғимараттың шетіне  жүруге  мәжбүр етті

және оның жарқыраған периметрі бойынша сыртқа қараңыз.

Мен бұлай істегенде бұны көрдім

бес континенттің көрінетін пішіндерін анық мойындай отырып, біздің әлем,

дегенмен бүкіл көрініс соншалықты алыс болып көрінгендіктен, бүкіл көрініс толығымен көрінді

Мен алақанға тығып алатын сферадан үлкен емес.

Мен қайтадан бұрылып келе жатқан обелисктерді көргенде, мен

Қара тастағы бұрын аударылмаған шифрларды оңай оқыңыз.

Олар

Ғарыштың жұлдыздық торын егжей-тегжейлі баяндайтын ғасырлар бойғы ілімдер қоймасын ашқан ұлы тавматургтың сөздері.

белгілі бір астральды порталдар мен эмпириялық орындарды көрсететін жасырын диаграммалар

потенциал, егер қаласаңыз, пангалактикалық лей-сызық диаграммасының бір түрі.

Шынымен, бұлар

Ежелгі космографтардың жұлдыздар карталары шамалы ақы алмайтын сияқты

 автордың ақыл-есі                     жазба    әң                   көз  жазу          дәлел       дәлел                  жазба        дәлел           жазба       дәлел           жазба            дәлел        жазба         дәлел         жазба      дәлел          жазба    , 

Бұл Пандораның қараңғы түсініктеме қорабын ашқанда,

Оның тағдыры мүлдем ұятсыз және жасырын түрде ашулануы керек еді;