At The Altar Of The Dreaming Gods (Epilogue) - Bal-Sagoth

Dark baleful shades astride the mystic heath,

Old land’s enchantments, wolf-eyes agleam,

The moon slips 'neath the darkening sea,

The trees sing enthralling chants as the old gods dream…

As a black moon broods over Lemuria,

Ebon witchfire enshrouds the gleaming citadels,

Sinistrous shadows rise from the vaults of the dreaming elder gods,

Ophidian eyes glimmer through the icy whispering moon-mist…

Shimmers of black in the massing dark,

Moon-frost glistens upon my tongue,

The wraiths have gathered beneath the oak,

My soul encased in antediluvian steel,

The shades of pallid night descend,

To the ride the slime-flecked jewelled halls,

Enshrined in ice and witches' spells,

And silence falls on the marble walls.

By the eldritch glow of black moonfire,

The forst-shrouded trees whisper of silent paths,

Brooding shades rise forth from the night-dark sea,

A black tide of fiends erupts from the ebon gate.

Shimmers of black in the massing dark,

Moon-frost glistens upon my tongue,

The wraiths have gathered beneath the oak,

My soul encased in antediluvian steel,

The shades of pallid night descend,

To ride the slime-flecked jewelled halls,

Enshrined in ice and witches' spells,

And silence falls on the marble walls.

Winter moonlight gleams through crooked boughs,

The icy caress of night entwines the eon-veiled Obsidian Tower,

The whisperings of ancient tongues are borne upon the winds,

Dark time-lost spells hold the key to the frost veiled Gate of the Black Moon…

And in the dark ethereal mists of winter dreams,

The ebon waters of enlightment gleam 'neath the black moon,

And the Valley of the Silent Paths beckons…

Slumbering upon the throne of moon-caressed ice,

I have supped d

Күңгірт түсті реңктер мистикалық төбеде,

Ескі жердің сиқырлары, қасқырдың көздері жарқырайды,

Ай қараңғы теңіздің астында сырғып барады,

Ескі құдайлар армандағандай, ағаштар таң қалдыратын ән айтады...

Лемурияның үстін қара ай басып бара жатқанда,

Жарқыраған цитадельдерді қара бақсы оты орап жатыр,

Армандаған ақсақал құдайлардың қоймаларынан қасіретті көлеңкелер көтеріледі,

Офидиандардың көздері мұздай сыбырлаған ай тұманының арасынан жарқырайды...

Жаппай қараңғыда қараның жарқырауы,

Айдың аязы тілімде жылтылдап,

Еменнің астына жындар жиналды,

Менің                                                       

Ақшыл түннің көлеңкелері түседі,

Шламы бар әшекейлі залдарды қыдыруға,

Мұз бен бақсылардың сиқырларында бекітілген,

Мәрмәр қабырғаларда тыныштық орнайды.

Қара ай отының элдрич жарығымен,

Тыныш жолдармен сыбырлайды орманды ағаштар,

Түнгі қараңғы теңізден ойлы көлеңкелер көтеріледі,

Қара жындар ағыны қара қақпадан атқылайды.

Жаппай қараңғыда қараның жарқырауы,

Айдың аязы тілімде жылтылдап,

Еменнің астына жындар жиналды,

Менің                                                       

Ақшыл түннің көлеңкелері түседі,

Шламы бар әшекейлі залдарда  жүру үшін,

Мұз бен бақсылардың сиқырларында бекітілген,

Мәрмәр қабырғаларда тыныштық орнайды.

Қысқы ай сәулесі қисық бұтақтарды жарқыратады,

Түннің мұзды сипағы еон-жабық обсидиан мұнарасын орап жатыр,

Ежелгі тілдердің сыбырлары желге көтеріледі,

Қараңғы уақытты жоғалтқан заклинаниелер Қара Айдың аязды жабық қақпасының кілтін ұстайды...

Қысқы армандардың қараңғы эфирлік тұманында,

Қара айдың астында жарықтың қара сулары жарқырайды,

Ал Тыныш жолдар алқабы шақырады…

Ай сипаған мұз тағында ұйықтап,

Мен д