zutiefst ... - ASP

Als wir den Abschied kommen sahn

Weintest du einen Ozean

Der uns sofort hungrig verschlang

Bald schwand das Licht, verging der Klang

Ich weiß nicht, ob du an mich dachtest

Ab und zu des Nachts erwachtest

Ob du immer einsam schliefst

Doch nicht alleine

Blieb ich danach doch stets zutiefst

Der deine

Zutiefst verletzt

Zutiefst entsetzt

So stark vernetzt und doch allein

Zutiefst verwandt

Zutiefst gebannt

So sehr entbrannt, doch ohne Schein

Zutiefst bewegt

Zutiefst erregt

Und ein selbst auferlegtes Joch

Zutiefst verstört

Und unerhört

Zutiefst ergeben.

Immer noch

Hier unten rann der graue Sand

Nicht mehr so schnell durch meine Hand

Doch unerbittlich, Korn um Korn

Ging, was begriffen war, verlorn

Und nachts vom Muschelsplitterkissen

Wurden Tränen fortgerissen

Als du mir über mein Grab liefst

Ohne Gebeine

Blieb ich dabei doch stets zutiefst

Der deine

Zutiefst verletzt

Zutiefst entsetzt

So stark vernetzt und doch allein

Zutiefst verwandt

Zutiefst gebannt

So sehr entbrannt, doch ohne Schein

Zutiefst bewegt

Zutiefst erregt

Und ein selbst auferlegtes Joch

Zutiefst verstört

Und unerhört

Zutiefst ergeben.

Immer noch

Hier unten wähnte ich mich relativ geborgen und fast sicher

Unerreicht, und niemand kam mich suchen oder rief nach mir

Leis schwebte Tinte fort wie Rauch, die Zeichen wurden wunderlicher

Aufgeweicht im salzgetränkten Nass entschwand das Briefpapier

Oh, zutiefst!

Oh, zutiefst!

Die Fäden aus dem toten Holz, endlich befreit von ihrer Bürde

Schwebten inhaltslos von Strömungen getragen, träg und faul

Sich noch erinnernd an ein Sein, von großer Last geprägt und Würde

Lebten sie, nun wartet höchstens ein reflexgetriebnes Maul

Sind wie erhofft am Ende dieses Tunnels Lichter angegangen?

Anglerfische stehen reglos dort am Antifirmament

Längst nimmt das Leuchten mich viel

Stärker als das Pappmaschee gefangen

Doch aus dem Bauch fließt Tinte auf

Das gleichfalls schwarze Pergament

Oh, zutiefst!

Oh, zutiefst!

Oh, zutiefst!

Oh, zutiefst!

Mit einem alten Grätenkamm

Zerfurchte ich den kalten Schlamm

Zu dem, was ist, so rasch zerfällt

Der doch kein Leben mehr enthält

Einzig die Stille sprach noch Bände

Selbst als du vom andern Ende

Der Welt ganz leise nach mir riefst

Als Rettungsleine

Blieb ich dir fern und doch zutiefst

Der deine

Zutiefst verletzt

Zutiefst entsetzt

So stark vernetzt und doch allein

Zutiefst verwandt

Zutiefst gebannt

So sehr entbrannt, doch ohne Schein

Zutiefst bewegt

Zutiefst erregt

Und ein selbst auferlegtes Joch

Zutiefst verstört

Und unerhört

Zutiefst ergeben.

Immer noch

Zutiefst verletzt

Zutiefst entsetzt

So stark vernetzt und doch allein

Zutiefst verwandt

Zutiefst gebannt

So sehr entbrannt, doch ohne Schein

Zutiefst bewegt

Zutiefst erregt

Und ein selbst auferlegtes Joch

Zutiefst verstört

Und unerhört

Zutiefst ergeben.

Immer noch

Қоштасудың келе жатқанын көргенде

Сіз мұхитты жылаттыңыз ба

Кім бізді аштықтан бірден жеді

Көп ұзамай жарық сөнді, дыбыс өшті

Сіз мені ойладыңыз ба, білмеймін

Анда-санда түнде оянатын

Сіз үнемі жалғыз ұйықтадыңыз ба

Бірақ жалғыз емес

Содан кейін мен әрқашан тереңде қалдым

сенікі

Қатты ауырды

Қатты үрейленді

Бір-бірімен тығыз байланысты және жалғыз

Терең байланысты

Терең сиқырлы

Соншалықты өртенді, бірақ сыртқы түрі жоқ

Терең қозғалды

терең оятты

Және өзін-өзі таңған қамыт

Қатты алаңдаулы

Және естімеген

Терең берілген.

Әлі де

Мұнда сұр құм ағып жатты

Енді менің қолымнан тез емес

Бірақ тынымсыз, астық үшін астық

Түсінген нәрсе жоғалды

Ал түнде қабықтың жарылған жастығынан

Көз жасын сыпырып алды

Сен менің бейітімнің үстінен өткенде

Сүйектерсіз

Мен әрқашан тереңде қалдым

сенікі

Қатты ауырды

Қатты үрейленді

Бір-бірімен тығыз байланысты және жалғыз

Терең байланысты

Терең сиқырлы

Соншалықты өртенді, бірақ сыртқы түрі жоқ

Терең қозғалды

терең оятты

Және өзін-өзі таңған қамыт

Қатты алаңдаулы

Және естімеген

Терең берілген.

Әлі де

Бұл жерде мен салыстырмалы түрде қауіпсіз және дерлік қауіпсіз сезіндім

Ешкім мені іздеп, шақырған жоқ

Тыныш, сия түтіндей қалқып кетті, кейіпкерлер қызарып кетті

Тұзды суға малынған кеңсе тауарлары жоғалып кетті

О, терең!

О, терең!

Өлі ағаштан жасалған жіптер, ақырында, олардың ауыртпалығынан босатылды

Ағындар көтерген мазмұнның бос қалқыған, жалқау және жалқау

Әлі күнге дейін үлкен жүк пен абыроймен қалыптасатын болмысты есте сақтайды

Егер олар өмір сүрсе, қазір ең көбі рефлексті ауызды күтеді

Осы туннельдің соңында күткендей шамдар жанды ма?

Бақа балық антифирмаментте қозғалмай тұр

Жарқырау көптен бері мені алып кетті

Ұсталған папье-машеден күштірек

Бірақ сия асқазаннан ағады

Сондай-ақ қара пергамент

О, терең!

О, терең!

О, терең!

О, терең!

Ескі сүйек тарақпен

Мен суық балшықты бороздаймын

Неге, соншалықты тез ыдырайтын

Ол енді өмірді қамтымайды

Тек тыныштық әлі де көп нәрсені айтып берді

Тіпті басқа жақтағы сіз сияқты

Әлем мені үнсіз шақырды

Өмір арқауы ретінде

Мен сенен алшақ, бірақ тереңде қалдым

сенікі

Қатты ауырды

Қатты үрейленді

Бір-бірімен тығыз байланысты және жалғыз

Терең байланысты

Терең сиқырлы

Соншалықты өртенді, бірақ сыртқы түрі жоқ

Терең қозғалды

терең оятты

Және өзін-өзі таңған қамыт

Қатты алаңдаулы

Және естімеген

Терең берілген.

Әлі де

Қатты ауырды

Қатты үрейленді

Бір-бірімен тығыз байланысты және жалғыз

Терең байланысты

Терең сиқырлы

Соншалықты өртенді, бірақ сыртқы түрі жоқ

Терең қозғалды

терең оятты

Және өзін-өзі таңған қамыт

Қатты алаңдаулы

Және естімеген

Терең берілген.

Әлі де