Wanderer - ASP

Lichtschein.

Eine raue Küste

Ich schick mich auf den Pfad: Ich warte einfach nicht mehr länger

Wenn ich nur zu vertrauen wüsste!

Doch mein Instinkt scheut instinktiv bei seinem Doppelgänger

Das Labyrinth des Zweifels

Musste ich so lang durchwandern

Es waren Träume eines Fremden:

Die Gedanken eines andern!

Einst klar und so vertraut — und nun wandre ich umher

Was früher war, so stark gebaut — bin ein andrer als bisher

Das Fundament, es schwindet schon

Ist nur noch Blendwerk, Illusion

Das Weltbild bricht in sich zusammen

Zerfällt zu nichts im Flammenmeer

Und ich glaub den Weg zu wissen!

Ich folge immerzu dem Lockruf aus dem Traum des Sängers

Würden wir uns wohl vermissen?

Die Melodie des Senders oder gleichsam Welt-Empfängers?

Das Labyrinth des Zweifels

Musste ich so lang durchwandern

Es waren Träume eines Fremden:

Die Gedanken eines andern!

Einst klar und so vertraut — und nun wandre ich umher

Was früher war, so stark gebaut — bin ein andrer als bisher

Das Fundament, es schwindet schon

Ist nur noch Blendwerk, Illusion

Das Weltbild bricht in sich zusammen

Zerfällt zu nichts im Flammenmeer

Es ist schwer, etwas zu sehn

Und sich selbst noch zu erkennen

Seh nur den Smog am Himmel stehn

Und uns in ihren Ofen brennen

Ich spür den Staub bei Tag und Nacht

Er wird in allen Falten bleiben

Er ist doch nur dazu gemacht

Ihr Mahlwerk ewig anzutreiben

Wir haben uns noch kaum entdeckt

Und Staub wird wieder nur zu Staub

Wenn Asche diese Welt bedeckt

Wirst du geschenkt, zugleich geraubt

Lichtschein.

Eine raue Küste

Ich schick mich auf den Pfad: Ich warte einfach nicht mehr länger

Ich warte einfach nicht mehr länger

Ich warte einfach nicht mehr länger

Ich warte einfach nicht mehr länger

Ich warte einfach nicht mehr länger

жарқырау.

Дөрекі жағалау

Мен өзімді жолға жіберемін: мен бұдан былай күтпеймін

Сенуге болатынын білсем ғой!

Бірақ менің инстинктім оның доппелгангерінен қашады

Күмән лабиринті

Маған осыншама уақыт бойы серуендеуге тура келді

Олар бейтаныс адамның армандары болды:

Басқа біреудің ойы!

Бір кездері анық және соншалықты таныс болды - ал қазір мен кезіп жүрмін

Бұрындары соншалықты күшті салынған - бұрынғыдан басқашамын

Негіз, ол қазірдің өзінде жоғалып кетті

Бұл жай ғана гламур, иллюзия

Дүниетаным өзінен-өзі құлайды

Жалын теңізінде ыдырайды

Мен жолды білемін деп ойлаймын!

Әншінің арманының арбауына еріп келемін

Бір-бірімізді сағынатын ба едік?

Жіберушінің әуені ме, әлде дүниені қабылдаушы ме?

Күмән лабиринті

Маған осыншама уақыт бойы серуендеуге тура келді

Олар бейтаныс адамның армандары болды:

Басқа біреудің ойы!

Бір кездері анық және соншалықты таныс болды - ал қазір мен кезіп жүрмін

Бұрындары соншалықты күшті салынған - бұрынғыдан басқашамын

Негіз, ол қазірдің өзінде жоғалып кетті

Бұл жай ғана гламур, иллюзия

Дүниетаным өзінен-өзі құлайды

Жалын теңізінде ыдырайды

Бір нәрсені көру қиын

Және әлі де өзіңізді тану үшін

Тек аспандағы түтінді қараңыз

Бізді солардың пешінде өртеп жіберіңдер

Күндіз-түні шаңды сеземін

Ол барлық қатпарларда қалады

Ол тек сол үшін жаралған

Ұнтақтағышты мәңгілікке жүргізу үшін

Біз әлі бір-бірімізді таппадық

Ал шаң қайтадан шаңға айналады

Бұл дүниені күл басып жатқанда

Сізге сыйлық ретінде беріледі және бір уақытта ұрланады

жарқырау.

Дөрекі жағалау

Мен өзімді жолға жіберемін: мен бұдан былай күтпеймін

Мен бұдан былай күте алмаймын

Мен бұдан былай күте алмаймын

Мен бұдан былай күте алмаймын

Мен бұдан былай күте алмаймын