Reflexionen - ASP

Nun bist du viel zu weit gegangen

Du entstelltes, finstres Maskenspiegelbild

Alt und kalt

In den Händen Klingen, Zangen

Mit denen es dich nun von mir zu trennen gilt

Mit Gewalt

Ich ließ dich viel zu lang gewähren

Blickte niemals durch, war viel zu unbedarft

Nie bereit

Die Folgen mehr als nur verheerend

Wünschte, es wäre jemand da, der mich entlarvt

Und befreit

Ich spring in alle Pfützen

Um die Fratze zu vertreiben

Die Wassertropfen spritzen

An die kalten Fensterscheiben

Seh sie herunterrinnen

Wieder stiert sie mir entgegen

Ob draußen oder drinnen

Folgt sie mir auf allen Wegen

Ich weiß nicht mehr, wie oft

Ich sie in tausend kleine Stücke brach!

Vergeblich hab ich gehofft

Denn sie wuchs einfach immer wieder nach

So oft hast du mich schon betrogen

Und du lachtest gern, wenn ich verzweifelt war

Spott und Hohn

Du hast mit meinem Mund gelogen

Ich erstarrte, und du warst so wandelbar

Immer schon

Nie gewährtest du mir Gnade

Du verbargst mich, und du stelltest mich doch bloß

Immerzu

Ach, verfluchte Maskerade!

Und darunter wurd mein Wesen ausdruckslos

Wurde du

Ich schlag in alle Spiegel

Um die Fratze zu verbannen

Bin hinter Schloß und Riegel

Die wir beide uns ersannen

Ich, um mich zu schützen

Und du, um mich einzusperren

Wir können uns nicht nützen

Ohne etwas zu verzerren

Ich weiß nicht mehr, wie oft

Ich sie in tausend kleine Stücke brach!

Vergeblich hab ich gehofft

Denn sie wuchs einfach immer wieder nach

Ich weiß nicht mehr, wie oft

Ich sie in tausend kleine Stücke brach!

Vergeblich hab ich gehofft

Denn sie wuchs einfach immer wieder nach

Aus den schönen Augen starrend

Blickt die Maske nun heraus, gestochen scharf

Und konzentriert:

Böse, mit den Hufen scharrend

Wartet dieser Teufel, dass er wüten darf

Und er wird!

Nichts darf jemals mir gehören

Alles, was da gut ist, wird durch sie befleckt

Und verzerrt

Wollte sie so oft zerstören

Und so bleib ich wohl für immer unentdeckt

Eingesperrt

Енді сіз тым алысқа кеттіңіз

Сіз бұрмаланған, қасіретті маска айна бейнесі

ескі және суық

Қолында пышақ, тістеуік

Осымен енді сені менен ажырату керек

Зорлық-зомбылықпен

Мен сізге оны тым ұзақ жасауға рұқсат еттім

Ешқашан көрмеген, тым түсініксіз болған

Ешқашан дайын емес

Оның салдары жай ғана жойқын емес

Мені әшкерелейтін біреу болса екен

Және босатылды

Мен барлық шалшықтарда секіремін

Бет әлпетін жою үшін

Су тамшылары шашырап жатыр

Терезенің салқын әйнектерінде

Олардың құлап жатқанын қараңыз

Ол маған қайта қарап тұр

Сыртта болсын, ішінде болсын

Барлық жолдарда маған еріңіз

Қаншалықты жиі есімде жоқ

Мен оларды мыңдаған бөліктерге бөлдім!

Мен бекер үміттендім

Өйткені ол қайтадан өсе берді

Мені талай рет алдадың

Ал сен мен түңілгенде күлгенді ұнататынсың

мысқыл мен мысқыл

Сіз менің аузыммен өтірік айттыңыз

Мен тоңып қалдым, сен сондай құбылмалы едің

Әрқашан

Сен маған ешқашан мейірімділік танытпадың

Сен мені жасырдың, бірақ сен мені әшкереледің

Барлық уақытта

Әй, қарғыс атқан маскарад!

Ал менің болмысым өрнексіз болды

саған айналды

Мен барлық айналарды соғамын

Бет әлпетін жою үшін

Мен құлып пен кілттің астындамын

екеуміз де армандағанбыз

Мен өзімді қорғау үшін

Ал сен мені түрмеге қама

Біз өзімізге көмектесе алмаймыз

Ештеңені бұрмаламай

Қаншалықты жиі есімде жоқ

Мен оларды мыңдаған бөліктерге бөлдім!

Мен бекер үміттендім

Өйткені ол қайтадан өсе берді

Қаншалықты жиі есімде жоқ

Мен оларды мыңдаған бөліктерге бөлдім!

Мен бекер үміттендім

Өйткені ол қайтадан өсе берді

Әдемі көздерден қадалып

Маска енді сыртқа көрінеді, ұстарадай өткір

Және назар аударған:

Жамандық, тұяғын қағып

Бұл шайтан ашуды күтіп тұр ма?

Және ол болады!

Ешқашан ештеңе менікі болмайды

Ол жақтағы жақсылықтың бәрі солардың кесірінен

Және бұрмаланған

Оны қанша рет құртқысы келді

Сондықтан мен мәңгілікке ашылмай қалатын шығармын

Құлыпталған