Loreley - ASP

Hannelore nennt sich Loreley

Ihr Kleid ist hübsch, doch nicht der letzte Schrei

Mit Haaren bis zur Hüfte

Steht sie dort, verströmt die Düfte

Nicht zu edel, nicht zu billig, nie zu willig

In der Hotelbar ist sie wie zu Haus

Und meistens sieht sie schön und freundlich aus

Die zarten, feinen Züge

Strafen alle Mühsal Lüge

Sie hält alle Sorgen immer gut verborgen

Hannelore nennt sich Loreley

An mir schaut sie geflissentlich vorbei

Ich fall bei diesem Thema

Keineswegs ins Beuteschema

Soll ein Lächeln für dich strahlen, musst du zahlen

Betritt ein Kandidat für sie den Raum

Verschiebt sich nur ganz leicht der Kleidersaum

Denn so wartet die charmante

Und so schöne Unbekannte

Vielleicht kommt zu später Stunde noch ein Kunde

Leise, leise, Loreley!

Freu dich, du wurdest auserkoren!

Leise, leise, Loreley!

Du hast so wundervolles Haar!

Lass los, lass los, oh Loreley

Denn niemand bleibt hier ungeschoren!

Auch dein Schmerz ist bald vorbei, Loreley!

Es ist wahr

Hannelore nennt sich Loreley

Am Morgen sind die Beine schwer wie Blei

Einem Leitsatz folgt sie immer:

«Gehe niemals mit aufs Zimmer!»

Sie wahrt immer ihre Grenzen bei den Tänzen

Hannelore ist für Geld recht nett

Ein blonder Engel schwebt übers Parkett

Man sieht Männer Scheine zücken

Nur um sich mit ihr zu schmücken

Ihre Schönheit lässt sie eben überleben

Leise, leise, Loreley!

Freu dich, du wurdest auserkoren!

Leise, leise, Loreley!

Du hast so wundervolles Haar!

Lass los, lass los, oh Loreley

Denn niemand bleibt hier ungeschoren!

Auch dein Schmerz ist bald vorbei, Loreley!

Es ist wahr

In dieser Nacht kommt keiner mehr

Die Taschen bleiben heute leer

Und du bringst nichts nach Haus

Ich folge in der Dunkelheit

Dem viel zu dünnen Abendkleid

Du siehst verletzlich aus

Am liebsten kehrte ich nun um

Doch «ihre» Stimme ist nie stumm («Los tu es!»)

Es soll und wird gescheh’n

Du hörst die Schritte hinter dir

Läufst schneller, fast entkommst du mir

Du kannst mir nicht entgeh’n

Du drehst dich um, erkennst mich jetzt

Die Augen weiten sich entsetzt

Du fragst mich, was ich will

Ich reiße meine Faust empor

Herunter fährt das Eisenrohr

Und bald liegst du ganz still

Ich schleif dich ins Hotel zurück («Bring sie zu mir!»)

Es hat niemand bemerkt, zum Glück

Du bist so furchtbar leicht

Viel schwerer lastet meine Schuld

Doch wartet «sie» voll Ungeduld

Der Keller ist erreicht

Ich leg den schlaffen Körper ab

Astoria wird ihm zum Grab

Die Schatten kreisen ihn schon ein.

(«Endlich!»)

In meinem Kopf schrillt kreischend laut

Triumphgeheul, nun wird verdaut

Nun ist’s an mir zu schreien

Leise, leise, Loreley!

Freu dich, du wurdest auserkoren!

Leise, leise, Loreley!

Du hast so wundervolles Haar!

Lass los, lass los, oh Loreley

Denn niemand bleibt hier ungeschoren!

Auch dein Schmerz ist bald vorbei, Loreley!

Es ist wahr

Hannelore ohne Loreley

Karin kommt bald in die Schule, Klaus wird drei

Wer wird sich dazu durchringen

Ihren Kindern beizubringen

Dass sie niemals wieder heimkommt, nie mehr heimkommt?

Hannelore oder Loreley

Mit beiden ist es leider nun vorbei

Man wird sie auch nicht entdecken

Denn ich musste sie verstecken

In der Parthe fand man Kleider, sonst nichts, leider

Das Hotel ließ sie verschwinden

Nicht mal ich kann sie noch finden

Jeder muss vor allen Dingen Opfer bringen

Niemand wird mehr nach ihr fahnden

Keiner wird die Tat je ahnden

In der Bar tanzt nun «Marie» und nicht mehr sie

Ганнелор өзін Лорели деп атайды

Оның көйлегі әдемі, бірақ барлық сән емес

Шашы беліне дейін

Сол жерде тұрып, иіс шығады

Тым асыл емес, тым арзан емес, ешқашан тым дайын емес

Ол үйде қонақүй барында

Көбінесе ол жақсы және мейірімді көрінеді

Нәзік, тамаша қасиеттер

Барлық қиындықтарды өтірікпен жазалаңыз

Ол әрқашан өз уайымдарын жақсы жасырады

Ганнелор өзін Лорели деп атайды

Ол менің қасымнан әдейі қарайды

Мен осы тақырыпқа түсемін

Тонау схемасында емес

Егер сіз күлімсіреуді қаласаңыз, сіз төлеуіңіз керек

Бөлмеге оған үміткер кіреді

Көйлектің етегі өте аз ғана жылжиды

Өйткені сүйкімділігі осылай

Және сондай әдемі бейтаныс адамдар

Мүмкін клиент кейінірек келеді

Тыныш, тыныш, Лорелей!

Қуаныңыз, сіз таңдалды!

Тыныш, тыныш, Лорелей!

Сізде керемет шаш бар!

Жібер, жібер, о, Лорели

Өйткені мұнда ешкім зардап шекпейді!

Жақында сенің ауруың басылады, Лорели!

Бұл рас

Ганнелор өзін Лорели деп атайды

Таңертең аяқтарыңыз қорғасындай ауыр

Ол әрқашан бір жетекші қағиданы ұстанады:

-Менімен бөлмеге ешқашан кірме!

Ол әрқашан биде өзінің шегін құрметтейді

Ханнелор ақшаға өте жақсы

Аққұба періште еденде қалықтап тұр

Сіз шоттарды алып жатқан ер адамдарды көре аласыз

Тек онымен өзіңізді безендіру үшін

Оның сұлулығы оған аман қалуға мүмкіндік береді

Тыныш, тыныш, Лорелей!

Қуаныңыз, сіз таңдалды!

Тыныш, тыныш, Лорелей!

Сізде керемет шаш бар!

Жібер, жібер, о, Лорели

Өйткені мұнда ешкім зардап шекпейді!

Жақында сенің ауруың басылады, Лорели!

Бұл рас

Сол түні енді ешкім келмейді

Қалталар бүгінде бос

Ал сен үйге ештеңе әкелмейсің

Мен қараңғыда соңынан еремін

Тым жұқа кешкі көйлек

Сіз осал көрінесіз

Мен қазір бұрылғанды ​​жөн көрдім

Бірақ «оның» дауысы ешқашан үнсіз емес («Лос мұны!»)

Бұл болуы керек және болады

Артыңыздан аяқ дыбысын естисіз

Тезірек жүгір, сен менен қашып кете жаздадың

Менен қашып құтыла алмайсың

Сен бұрыл, мені енді таны

Қорқыныштан көздері бақырайып кетті

Менен не қалайтынымды сұрайсың

Мен жұдырығымды көтеремін

Темір құбыр төмен түседі

Ал көп ұзамай сен тыныш жатасың

Мен сені қонақүйге апарамын («Оны маған әкел!»)

Бақытымызға орай, ешкім байқамады

Сіз өте жеңілсіз

Менің кінәм әлдеқайда ауыр

Бірақ «ол» тағатсыздана күтіп отыр

Жертөлеге жетті

Мен әлсіреген денені жатқыздым

Астория оның моласына айналады

Көлеңкелер қазірдің өзінде оны қоршап жатыр.

(«Соңында!»)

Менің басымда қатты айғайлайды

Жеңістің айқайлары, енді қорыту уақыты келді

Енді айқайлайтын кезегім

Тыныш, тыныш, Лорелей!

Қуаныңыз, сіз таңдалды!

Тыныш, тыныш, Лорелей!

Сізде керемет шаш бар!

Жібер, жібер, о, Лорели

Өйткені мұнда ешкім зардап шекпейді!

Жақында сенің ауруың басылады, Лорели!

Бұл рас

Лорелисіз Ганнелор

Жақында Карин мектепке барады, Клаус үшке толады

Оның шешімін кім шығарады

балаларыңызға үйрету үшін

Ол ешқашан үйге келмейтінін, енді ешқашан үйге келмейтінін ме?

Ганнелор немесе Лорели

Өкінішке орай, екеуі үшін де аяқталды

Сіз оларды да таба алмайсыз

Өйткені мен оларды жасыруға тура келді

Өкінішке орай, Партеде киім табылмады, басқа ештеңе жоқ

Қонақ үй оларды жоғалтып алды

Тіпті мен оны енді таба алмаймын

Ең бастысы, әркім құрбандық шалуы керек

Оны енді ешкім іздемейді

Қылмысты ешкім ешқашан жазаламайды

«Мари» енді барда билейді, енді ол емес