Die Ballade von der Erweckung - ASP

Einst lag ich unter dem Grase so kühl

Nicht stört' mich auf ein Laut noch ein Gefühl

Wo mich nicht Strahlen trafen

Nicht Sonne noch Mond, dort, wo ich mich hab eingewühlt

Warum lasst ihr mich nicht schlafen?

Ich ruhte tief, überdauernd die Zeit

So fern von Hunger, Gefahr und Leid

Und begann mich sicher zu wähnen

So lag ich im herrlichen tröstenden Erdenkleid

Und trocknete mir die Tränen

So geschah’s, dass ich das, was ich einst war, vergaß

Nur das eine, von dem ich niemals genas

Lässt sich nicht aus den Träumen entfernen

Und das Sehnen lebt immer noch unter dem kühlen Gras

Zu wandern zwischen den Sternen

Ich fiel aus den Himmeln, dem Nachtlichtermeer

Ja, ich fiel so tief und ich fiel so schwer

Und ich stürzte durch die Schwärze

Und ist es auch ewig und ewig und noch länger her

Trag ich doch die Sterne im Herzen

Dort lag ich zerschmettert, so nackt und so bloß

So regungslos unter dem grünen Moos

Und es heilten meine Wunden

So lag ich gebettet in deinem zarten Schoß

Auf immer mit dir verbunden

Ich träumte den Himmel im nachtschwarzen Hort

Entrang meinen Lippen niemals ein Wort

Und flehte doch, mir zu verzeihen

Und alles Getier floh den einsamen, schrecklichen Ort

Hörte es meine Seele dort schreien

Doch warn’s nicht die Sterne in mondheller Nacht

Die mich zu sich riefen mit all ihrer Macht

Weiß nicht, woher sie kamen

So bin ich in eisblauem, schneidenden Mondlicht erwacht

Und sie gaben mir einen Namen

Sie wuschen mich, flochten mir Blumen ins Haar

Ich schmeckte den Trank, den sie mir brachten dar

Den süßen, purpurroten

Sie salbten den Körper mit Öl, den sie aufgebahrt

Mit sich trugen wie einen Toten

Im Rausch ließen sie mich alleine mit ihr

Die niemals je fremde Hand gespürt

Und ich lernte neues Begehren

Danach hab ich sie wie die Sterne nie wieder berührt

Muss mich nach ihr immer verzehren

Sie rissen mich fort, eine Krone zur Zier

Banden sie mir ums Haupt, jagten mich wie ein Tier

Sie hetzten mich endlich zu Tode

Sie schlugen und hackten und alles, was blieb von mir

Verscharrten sie im Boden

Einst lag ich unter dem Grase so kühl

Nicht stört' mich auf ein Laut noch ein Gefühl

Wo mich nicht Strahlen trafen

Nicht Sonne noch Mond dort wo ich mich hab eingewühlt

Warum lasst ihr mich nicht schlafen?

Бірде мен шөптің астында өте салқын жатып қалдым

Мені дыбыс та, сезім де мазалайды

Маған сәулелер түспеген жерде

Мен қазған жерде күн де, ай да емес

Неге маған ұйықтауға рұқсат бермейсің?

Уақытқа шыдап, терең демалдым

Аштықтан, қауіптен және азаптан алыс

Мен қауіпсізмін деп ойлай бастады

Сондықтан мен керемет жұбаныш беретін жер көйлегін киіп жаттым

Және көз жасымды құрғатты

Осылайша, мен бұрын қандай болғанымды ұмытып кеттім

Мен ешқашан қалпына келмеген бір нәрсе

Армандардан құтылу мүмкін емес

Ал сағыныш әлі күнге дейін салқын шөптің астында өмір сүреді

Жұлдыздар арасында серуендеу

Мен аспаннан құладым, түнгі жарық теңізі

Иә, мен қатты құладым және қатты құладым

Ал мен қараңғылыққа құладым

Және бұл мәңгілік және мәңгілік және одан да ұзақ уақыт бұрын

Жүрегімде жұлдыздарды алып жүремін

Сол жерде мен қираған күйде, сондай жалаңаш, сондай жалаңаш жаттым

Жасыл мүк астында қимылсыз

Ал менің жараларым жазылды

Сондықтан мен сіздің нәзік тізеңізге төсекке жаттым

Сізге мәңгі қосылды

Түнгі қара қорада аспанды армандадым

Менің аузымнан бірде-бір сөз шықпады

Сонда да мені кешіруін өтінді

Ал барлық аңдар жалғыз, қорқынышты жерден қашып кетті

Сол жерде жанымның айғайлағанын естідім

Бірақ айлы түнде жұлдыздарға ескерту жасамаңыз

Бар күшімен мені шақырғандар

Олардың қайдан келгенін білмеймін

Осылайша мен мұздай көк, тесіп өтетін ай сәулесінде ояндым

Және олар маған ат қойды

Олар мені жуды, шашыма гүл өрді

Маған әкелген сусынның дәмін көрдім

Тәтті қызыл қызыл

Олар денені өздері шығарған маймен майлады

Өлген адамдай өзіңмен бірге жүр

Мас күйінде олар мені онымен жалғыз қалдырды

Ешқашан бейтаныс адамның қолын сезген емеспін

Мен жаңа тілектерді білдім

Осыдан кейін мен де жұлдыздар сияқты оған енді қол тигізбедім

Оны әрқашан аңсау керек

Олар мені тартып алды, әшекей үшін тәж

Олар менің басыма байлады, мені аң сияқты қуды

Ақыры олар мені өлімге апарды

Олар ұрып-соғып, бұзды және менден қалғанның бәрін жасады

Оларды жерге көмді

Бірде мен шөптің астында өте салқын жатып қалдым

Мені дыбыс та, сезім де мазалайды

Маған сәулелер түспеген жерде

Мен қазған жерде күн де, ай да жоқ

Неге маған ұйықтауға рұқсат бермейсің?