Zубы - Артём Лоик

У меня выпали зубы, у меня выпали зубы.

У меня выпали зубы, у него выпали зубы.

У меня выпали зубы, у него выпали зубы.

У меня выпали зубы, у него выпали зубы.

У меня выпали зубы, я это поздно заметил.

Хотел почистить их утром, но их во рту ровно ноль.

Теперь для вас буду люди, зваться беззубым поэтом.

Словом теперь я немой, и каждый стих мой — немой.

Я их искал и нашёл, они ночного помола.

Мне их не выбили ночью, я их от злости не стёр.

Очень стыдно терять свои зубы, когда ты молод.

Очень страшно терять свои зубы, как писать в стол.

У меня выпали зубы, теперь сижу дома сам.

Боюсь выйти на улицу к Вам, и рот свой открыть.

У меня нету зубов, но кровоточит десна.

Но есть внутри звуком рэк, и я тушу его тут же.

Стрижусь и рэпщу, почему и за что?

Они выпали сами, я никого не кусал, ел то что дают.

Я в меру пил, полевал, своего рта палисадник.

У меня выпали зубы, они белые, вот они.

На руках развернулись моих, потных от страха.

Я ими всё пережёвывал, но по утру, вот и они

Пошли из меня, как будто в атаку, но на кого и зачем?

Теперь молчу, не пою.

Хожу и киваю, существую как все.

Носом согласно уют свой клюю, с ног до ушей, я весь опопсел.

У меня выпали зубы, как у старого деда, но у него есть вставная челюсть,

она не гниёт.

У меня выпали зубы, в двадцать пятое лето.

У меня выпали зубы, как у тебя, у неё.

Мы все беззубые ходим, стрелкой по кругу.

Ничего не находим, не желая искать.

Мы не ходим, проходим, свою жизнь как

минуты, проходит стрела доходя до виска.

У меня выпали зубы, мои буквы округлы, запятые приятны, попадаю в размер.

Рифмую как сука, банально и глупо, кто остро рифмует, зубов не имев?!

Но вот моя злость дошла до предела.

Дошла до черты, где страх в раз умолк.

И я открыл рот, как истинный демон, и я открыл рот, как истинный Бог.

Не плюю, а харкаю, (по сизытыми?) харе, не пою, а ору, ты ???

лбы.

И клыки вырастают, вырастают стихами, на листах из моей пулемётной пальбы.

У меня выпали зубы, вы все хотели не этого ли?

Пиши про шилаев, и останься

таким, говорили мне клубы.

Где зубов не было, но выбивая мне зубы, вы взростили клыки.

У меня выпали зубы, я это поздно заметил, но я заметил и это, уничтожает

напасть.

Которая Вас, мои беззубые дети.

Вот они зубы мои, вот она пасть.

Посмотрите, растут, молча в челюсти воют.

Не кусают, а рвут, Ваши души на

клочья.

Вас смущала улыбка?

Зубоскалящий Лоик?

У меня выпали зубы, но оказалось молочные.

Менің тісім түсіп кетті, тісім түсті.

Менің тістерім түсіп кетті, оның тістері түсіп қалды.

Менің тістерім түсіп кетті, оның тістері түсіп қалды.

Менің тістерім түсіп кетті, оның тістері түсіп қалды.

Тісім түсіп қалды, кеш байқадым.

Мен оларды таңертең тазалағым келді, бірақ аузымда олардың дәл нөлі бар.

Енді сендер үшін халық тісі жоқ ақын атанатын болады.

Бір сөзбен айтқанда, қазір мен мылқаумын, менің әрбір өлеңім мылқау.

Мен оларды іздеп таптым, олар түнгі жер.

Олар түнде мен үшін оларды нокаутқа түсірмеді, мен ашуымнан оларды сүрткен жоқпын.

Жас кезіңде тістің түсуі ұят.

Тістеріңізді жоғалту өте қорқынышты, үстелге қалай жазу керек.

Тісім түсіп қалды, қазір үйде жалғыз отырмын.

Саған сыртқа шығып аузымды ашуға қорқамын.

Менің тістерім жоқ, бірақ тістерім қанайды.

Бірақ ішінде сөре дыбысы бар, мен оны сол жерде сөндіремін.

Мен шашымды қиып, рэп айтамын, неге және не үшін?

Өздігінен құлап қалды, ешкімді тістемедім, бергенін жедім.

Аздап ішіп, құстым, өз аузымның алдыңғы бағы.

Менің тістерім түсіп кетті, ақ түсті, мінеки.

Менің қолым бұрылды, қорқыныштан терлеп кетті.

Мен оларға бәрін шайнадым, бірақ таңертең олар міне

Олар шабуылға шыққандай менің ішімнен шығып кетті, бірақ кімге және неге?

Қазір үндемеймін, ән айтпаймын.

Мен жүремін және бас иемін, мен басқалар сияқты бармын.

Ыңғайлылығыма сай мұрнымды шауып, аяғымнан құлағыма дейін, ренжідім.

Менің тістерім кәрі ата сияқты түсіп қалды, бірақ оның жасанды тістері бар,

ол шірімейді.

Тістерім жиырма бесінші жазда түсіп қалды.

Менің тістерім түсіп қалды, сенікі сияқты.

Тіссіз жебедей қыдырып жүрміз бәріміз.

Біз ештеңе таппаймыз, іздегіміз келмейді.

Біз жүрмейміз, өтеміз, өміріміз осындай

минуттан кейін жебе ғибадатханаға жетеді.

Тістерім түсіп қалды, әріптерім дөңгелек, үтірлері жақсы, өлшеміне сай.

Тісі жоқ өткір рифмалайтын қаншық, арсыз, ақымақ сияқты рифмалаймын?!

Бірақ қазір ашуым шегіне жетті.

Мен қорқыныш тағы да басылатын деңгейге жеттім.

Мен шын жын сияқты аузымды аштым, мен шын Құдай сияқты аузымды аштым.

Мен түкірмеймін, бірақ түкіремін, (менің көкшілімде?) қоян, мен ән айтпаймын, бірақ айқайлаймын, сен ???

маңдайлар.

Ал азулар өседі, өседі өлеңде, Менің пулемет атымнан парақтарда.

Менің тістерім түсіп қалды, бәрің де соны қаладыңдар, солай емес пе?

Шилаев туралы жазып, қал

маған клубтар осылай деді.

Тіс жоқ жерде, бірақ менің тісімді жұлу арқылы азу тістер өсті.

Тістерім түсіп қалды, кеш байқадым, бірақ мен де байқадым, бұзады

шабуыл.

Сендер, менің тіссіз балаларым.

Міне, олар менің тістерім, міне, оның аузы.

Қараңызшы, олар өсіп жатыр, иекте үнсіз айғайлап жатыр.

Тістемеңіз, жыртыңыз, жаның жағады

кесектер.

Сіздің күлкіңіз сізді мазалады ма?

Лоик кемірді ме?

Менің тістерім түсіп қалды, бірақ сүт тістері болып шықты.