Замело - Артём Лоик

Замело дороги мои в судьбе!

Думал это так, но одно «но»:

Замело дороги мои к себе

Остаются звуки фальшивых нот!

Выйдя поутру и за собой закрыв дверь

Отделяя нелепое тело от крыл

Осознав, что дверь — одна, но в сущности две, —

Понял, что закрыв её, — я тут же открыл

И зашел в одну из тысячи новых комнат

И запел одну из тысячи своих басен

Очень громко, что услышал их снежный ком над

Головою моею, хоть пел и не басом

И пошло-поехало, точнее свалилось

Белое, небесное на голову счастье

Губы рэп читали или все же молились

Руки крест держали или все же на части

Разломали… Молча бросив в костёр

Чтобы отпугнуть волков и рядом согреться

И летело пламя его высоко — стёр

Потерял, забыл все буквы или все-таки крестик

Замело дороги мои в судьбе!

Думал это так, но одно «но»:

Замело дороги мои к себе

Остаются звуки фальшивых нот!

Замело дороги мои в судьбе!

Думал это так, но одно «но»:

Замело дороги мои к себе

Остаются звуки фальшивых нот!

Обойдя вершины гор, увидев царей

Не найдя того, чему не будет имён

Будучи в цепях, не замечая цепей

Веря в лозунги непобедимых знамён

Доходя к стене, я бил ее своим лбом

Видя в этом подвиг, — всю его красоту

И пока весь мир на меня положил болт

По ту сторону стены, — все же не утихал стук!

Кровь давала — злость, ну, а злость давала сил

Сил было немерено, — не время стонать!

И я был!

Бил ее и голосил!

Но пламя догорало, исчезала стена…

И забыв себя и свою цель в темноте…

Двигаясь наощупь и на собственный крик

Я нащупал дверь, и потянул, но затем

Понял, что открыв её, — я тут же закрыл

Замело дороги мои в судьбе!

Думал это так, но одно «но»:

Замело дороги мои к себе

Остаются звуки фальшивых нот!

Замело дороги мои в судьбе!

Думал это так, но одно «но»:

Замело дороги мои к себе

Остаются звуки фальшивых нот!

Остаются звуки фальшивых нот!

Остаются звуки фальшивых…

Остаются звуки фальшивых нот!

Менің жолдарым тағдырмен жабылған!

Мен бұл деп ойладым, бірақ бір «бірақ»:

Менің жолдарым жабық

Жалған ноталардың дыбыстары қалады!

Таңертең шығып, есікті жауып тастаңыз

Күлкілі денені қанаттарынан ажырату

Есіктің бір, бірақ мәні екі екенін түсініп, —

Мен оны жапқанда бірден ашқанымды түсіндім

Және мың жаңа бөлменің біріне кірді

Және оның мың ертегісінің бірін шырқады

Мен олардың қардың ұшып бара жатқанын естідім

Баспен емес, ән айтқанмен, басыммен

Және өшіру және қайта, дәлірек айтқанда, құлап түсті

Ақ, аспан бақыты

Еріндер рэп оқиды немесе әлі де дұға етті

Крест ұстаған қолдар немесе әлі де бөліктерде

Бұзып тастады... Үндемей отқа тастады

Қасқырларды қорқыту және жақын жерде жылыту үшін

Оның жалыны жоғары ұшты - өшірілді

Жоғалған, барлық әріптерді ұмытып кеткен немесе әлі де крест

Менің жолдарым тағдырмен жабылған!

Мен бұл деп ойладым, бірақ бір «бірақ»:

Менің жолдарым жабық

Жалған ноталардың дыбыстары қалады!

Менің жолдарым тағдырмен жабылған!

Мен бұл деп ойладым, бірақ бір «бірақ»:

Менің жолдарым жабық

Жалған ноталардың дыбыстары қалады!

Таудың басын айналып өту, Патшаларды көру

Аты жоқ нәрсені табу мүмкін емес

Шынжырда болу, шынжырды байқамау

Жеңілмейтін баннерлердің ұрандарына сену

Қабырғаға жетіп, маңдайыммен соқтым

Бұдан ерлік көру – оның барлық сұлулығы

Бүкіл әлем маған болт салып жатқанда

Қабырғаның арғы жағында қағу әлі басылмады!

Қан берді - ашу, жақсы және ашу күш берді

Күш өлшеусіз болды - бұл жылайтын уақыт емес!

Ал мен болдым!

Ол оны ұрып, дауыс берді!

Бірақ жалын жанып, қабырға ғайып болды...

Қараңғыда өзіңді де, мақсатыңды да ұмыту...

Түрту арқылы және өз айқайыңмен қозғалу

Мен есікті сезіп, тартып алдым, бірақ содан кейін

Мен оны ашқанда бірден жабылғанымды түсіндім

Менің жолдарым тағдырмен жабылған!

Мен бұл деп ойладым, бірақ бір «бірақ»:

Менің жолдарым жабық

Жалған ноталардың дыбыстары қалады!

Менің жолдарым тағдырмен жабылған!

Мен бұл деп ойладым, бірақ бір «бірақ»:

Менің жолдарым жабық

Жалған ноталардың дыбыстары қалады!

Жалған ноталардың дыбыстары қалады!

Жалған дыбыстар бар ...

Жалған ноталардың дыбыстары қалады!