Дым - Артём Лоик

Убедился: я — один

У беды сын: я и дым!

Знаете, когда дымит, —

Там, особенно, где мы*

Паника и воздух — сжат

Знаете, когда дрожат

Органы внутри, стучит

Сердце, — ножничками «чик»

Знаете, когда трава

Вся в огне по рукава?

Некуда бежать, — стоим

Будто бы вокруг сто мин, ~

Не пытаемся тушить, —

Начинается — «не жить

Мне», — стучаться по вискам…

Мне вы: — С нами ты… не сам…

Но отчетливо в дыму:

— Руку на сердце: да ну!

У беды сын: я и дым!

Мало дыма молодым

Клеточкам моих надежд!

Если вы со мною, где ж

Ваши руки, голоса?

Дым пускаете в глаза!

Убедился: каждый шаг

В дым, — от этого дышать

Тяжелее, — на ходу

Не жалею, — на кон дух

Ставлю, оставляя дням

Пламя, — дым то от огня!

Стоя, на упреки «мин»

Дым глотаю легкими!

Все в кулак до буквы сжав:

Кашель, рукоять ножа

Шнуровой затертый «Шур», —

Задыхаюсь, но держу!

Убедился: никому

Не помочь мне, — на кону

Вся моя судьба, — ни кем-

То, — мной зажата в кулаке!

Оттого местами хил, —

Прохожу свой «Сайлент Хилл»

Сам, на ощупь, — наотрез

Ваш откинув интерес

Прохожу, читая в дым

Вейпов, сигарет и льдин

Взглядов и усмешек глаз, —

Прохожу читая вас

Вам читая, уходя

В дым!

— Один?

На ухо: — Да…

Говорит мой век в дыму!

Я один иду на — «му»

Как на пулю рядовой

Я одни иду на — вой

Рёв толпы, всеобщий крик…

Я один иду на — клик!

И глаза слезятся, — им:

Это дым все, это дым…

Выход не могу найти, ма!

Это все от дыма, дыма…

Этот город нелюдим!

Это дым все, это дым!..

Падаю на небо, спину

Дымом выправляю!

Дымом

Возвращаюсь — словом ввысь, с тем

Растворяюсь, словно — выстрел —

Расставаясь с пулей-дурой, —

Остывает дымом дуло!

Убедился: стыну так же!

Только ты сын: стану так жить!

Не спеши кричать, по следу

Не спеши, — венчать победой

Твою голову не станут…

Не спеши пропеть устами

То, что пел отец твой, словом —

Стол не выведет к престолу

Если он накрыт локтями

Только, только между нами

И читателем, накнокал —

Стол не выведет к банкнотам

Если стол накрыт листами

Только, только не восстали б

Гены раньше часу, сроку!

Сын, поэзия жестока…

Не спеши сгореть напрасно

В котле собственного разума…

Если честно, — песня спета —

Стол — не выведет к успеху…

Такой стол судьбою роздан, —

Бедняка выводит в звезды!

Сын, держись своих корней!

Такой стол ведёт — ко мне!

Стол не блюдами накрытый,

А словами, — твоим криком!

Не скрываясь от камней

Такой стол ведёт — ко мне!

Знай, легко меня найти —

Как на свет иди на дым!

Если выбрал этот путь

Помни, — грудь, — она для пуль!

Сын, в дыму отец, спеши!

Сам нащупай свою жизнь!

Сам рифмуй своей судьбе!

Я — один?

Решать тебе

Сенімді: Мен жалғызбын

Қиындықтың ұлы бар: мен және темекі шегемін!

Сіз оның темекі шегетінін білесіз -

Қай жерде, әсіресе біз қайдамыз*

Дүрбелең және ауа - сығылған

Білесің бе, олар қашан дірілдейді

Ішіндегі денелер, қағып жатыр

Жүрек - қайшымен «чик»

Сіз білесіз бе, қашан шөп

Жеңге дейін жанып жатыр ма?

Қашатын жер жоқ - біз тұрамыз

Жүз минуттай, ~

Біз сөндіруге тырыспаймыз, -

Ол басталады - «өмір сүрмеу

Мен, «- храмдарды қағып ...

Сіз маған: - Сіз бізбен біргесіз ... жалғыз емес ...

Бірақ түтінде анық:

- Қолды жүрекке: иә, жақсы!

Қиындықтың ұлы бар: мен және темекі шегемін!

Жастар үшін аз түтін

Менің үмітімнің ұяшықтары!

Қасымда болсаң қайдасың

Қолдарыңыз, дауыстарыңыз?

Көздеріңде түтін!

Әрбір қадамды тексеріңіз

Түтінге - одан дем алу

Ауыр - жолда

Мен өкінбеймін - қауіп төніп тұр

Мен бәс тігемін, күндерді тастап

Жалын - оттан шыққан түтін!

Тұрып, «мин» деген сөгістерге

Мен түтінді өкпеммен жұтамын!

Бір жұдырықпен хатқа дейін қысып:

Жөтел, пышақ сабы

Сымды тозған «Шур» -

Мен тұншығып жатырмын, бірақ мен ұстаймын!

Ешкімді сендірмеді

Маған көмектеспе – қауіп төніп тұр

Менің барлық тағдырым - ешкімнен

Бұл, - менің жұдырығымда түйілген!

Сондықтан әлсіз жерлерде, -

Менің «Тыныш төбемнен» өту

Өзі, жанасу арқылы, - тегіс

Сіздің мүддеңізден бас тарту

Түтінде оқимын, өтіп бара жатырмын

Темекі, темекі және мұз

Көздің қарауы мен күлкісі, -

Мен сені оқып отырып өтіп жатырмын

Сізге оқу, кету

Түтінге!

- Бір?

Құлақта: - Иә...

Түтінде менің жасымды айтады!

Мен жалғыз барамын - «му»

Жеке оқ сияқты

Мен жалғыз барамын - айқайлаймын

Көпшіліктің айқайы, әмбебап айқай ...

Мен жалғыз барамын - басыңыз!

Ал олардың көздері жасты, - оларға:

Мұның бәрі түтін, түтін...

Мен өз жолымды таба алмаймын, мама!

Мұның бәрі түтіннен, түтіннен...

Бұл қала қолайсыз!

Мұның бәрі түтін, түтін!..

Мен аспанға құлаймын, артқа

Мен түтінді түзетемін!

Түтін

Мен қайтып келемін - бір сөзбен айтқанда, осымен

Ату сияқты еріту

Оқ ақымақпен қоштасу, -

Тұмсық түтінмен салқындайды!

Мен сенімді болдым: мен ұялдым!

Тек сен, балам: Мен осылай өмір сүремін!

Айқайлауға асықпа, ізімен жүр

Асықпаңыз - жеңіс тәжі

Сіздің басыңыз болмайды ...

Ерінмен ән айтуға асықпа

Әкең бір сөзбен айтқанда,

Дастархан таққа апармайды

Егер ол шынтақпен жабылған болса

Тек, тек арамызда

Ал оқырман, шақырды -

Кесте банкноттарға апармайды

Үстел парақтармен жабылған болса

Тек, олар көтерілмейді

Гендер мерзімінен бұрын, мерзімі!

Балам, поэзия қатыгез...

Бекер күйіп кетуге асықпа

Өз ойыңның қазанында...

Шынымды айтсам - ән шырқалады -

Кесте - сәттілікке әкелмейді ...

Мұндай дастарханды тағдыр береді, -

Ол кедейді жұлдыздарға апарады!

Балам, тамырыңды берік ұста!

Мұндай кесте маған әкеледі!

Дастарханға ыдыс қойылмаған,

Және сөзбен - сіздің жылауыңызбен!

Тастардан жасырынбайды

Мұндай кесте маған әкеледі!

Мені табу оңай екенін біліңіз

Түтінге қалай баруға болады!

Осы жолды таңдасаңыз

Есіңізде болсын - кеуде - бұл оқтарға арналған!

Балам, түтінге оранған әке, тезірек!

Өз өміріңізді табыңыз!

Өз тағдырыңды жаз!

Мен жалғызбын?

Өзің шеш