Осень - Арктида

Уже давно я перестал искать,

Я позабыл любовь и теплоту.

Тоска и холод не дают мне встать,

И вспомнить не дают мою мечту.

Далеко по морю скорби мое сердце тихо уплывет,

Не прощаясь, потому что здесь меня никто не ждет.

Вот я один с этой осенью,

Где хоровод листьев носится.

Моя душа в небо просится из тьмы глубин.

Вот я один с этим холодом,

В груди тоска, ну, а в горле ком,

А небеса сыплют золотом и я один.

Я был моложе и я был глупей,

Кто упрекнет, тот значит не жил.

Я жил тем светом призрачных огней,

Но светят мне они все реже.

Далеко по морю скорби мое сердце тихо уплывет,

Не прощаясь, потому что здесь меня никто не ждет.

Іздегеніме көп болды

Мен махаббат пен жылулықты ұмыттым.

Сағыныш пен салқын тұрғызбайды,

Және олар менің арманымды есіме түсіруге мүмкіндік бермейді.

Қайғы теңізінің арғы жағында, жүрегім тыныш жүзеді,

Қоштаспай-ақ, өйткені мұнда мені ешкім күтіп тұрған жоқ.

Міне, мен жалғыз қалдым осы күзбен,

Жапырақтардың дөңгелек биі киетін жерде.

Тұңғиықтың қараңғылығынан көкті сұрайды жаным.

Мына суықпен жалғыз қалдым,

Кеудеде сағыныш бар, жарайды, бірақ тамағында түйір бар,

Ал аспан алтын құйып, мен жалғызбын.

Мен жас едім, ал мен ақымақ едім

Кім сөксе, ол өмір сүрмегенін білдіреді.

Мен елес сәулелердің жарығымен өмір сүрдім,

Бірақ олар мен үшін азырақ жарқырайды.

Қайғы теңізінің арғы жағында, жүрегім тыныш жүзеді,

Қоштаспай-ақ, өйткені мұнда мені ешкім күтіп тұрған жоқ.