Позови меня - Арктида

Распахнула осень двери ветру сентября.

Тем, кто прошлому не верит нечего терять

Звезды мечутся в испуге где-то высоко.

Иногда бывает трудно позабыть любовь

Отчего так мало нам досталось дней?

Отчего погас он, свет любви твоей?

Опадает лето в даль иного дня,

Сквозь тоску и беды позови меня.

Из кольца земного плена нас спасала ночь.

На краю большой вселенной падал звездный дождь.

Наше краденое счастье было нелегко,

И рвалась душа на части из своих оков

Күз қыркүйектің желіне есігін ашты.

Өткенге сенбейтіндердің жоғалтатын ештеңесі жоқ

Жұлдыздар қорқып, биікте асығады.

Кейде махаббатты ұмыту қиын

Неліктен бізде күндер аз?

Неге сөнді, махаббатыңның шырағы?

Жаз басқа күннің қашықтығына түседі,

Маған сағыныш пен қиындықтар арқылы қоңырау шалыңыз.

Түн бізді жердегі тұтқындық сақинасынан құтқарды.

Үлкен ғаламның шетіне жұлдызды жаңбыр жауды.

Біздің ұрланған бақытымыз оңай болған жоқ

Ал жан бұғаудан үзілді