An Den Fernen Geliebten - Ann Murray, Roderick Williams, Iain Burnside

Einst wohnten süße Ruh' und gold’ner Frieden

In meiner Brust;

Nun mischt sich Wehmut, ach!

seit wir geschieden

In jede Lust

Der Trennung Stunde hör' ich immer hallen

So dumpf und hohl

Mir tönt im Abendlied der Nachtigallen

Dein Lebewohl!

Wohin ich wandle, schwebt vor meinen Blicken

Dein holdes Bild

Das mir mit banger Sehnsucht und Entzücken

Den Busen füllt

Stets mahn' es flehend deine schöne Seele

Was Liebe spricht:

, Ach Freund!

den ich aus einer Welt erwähle

Vergiß mein nicht!``

Wenn sanft ein Lüftchen deine Locken kräuselt

Im Mondenlicht;

Das ist mein Geist, der flehend dich umsäuselt:

, Vergiß mein nicht!``

Wirst du im Vollmondschein dich nach mir sehnen

Wie Zephyrs Weh’n

Wird dir’s melodisch durch die Lüfte tönen:

, Auf Wiederseh’n!``

Тәтті бейбітшілік пен алтын тыныштық бір кездері өмір сүрді

Менің кеудемде;

Енді меланхолия араласады, өкінішке орай!

ажырасқаннан бері

Әрбір тілекте

Мен әрқашан ажырасу сағатының жаңғырығын естимін

Сондай түтіккен және қуыс

Кешкі әнде бұлбұлдарды естимін

Қоштасыңыз!

Менің жүрген жерім көз алдымда қалқып тұрады

сенің сүйкімді бейнең

Бұл маған алаңдаушылықпен және қуанышпен

кеудені толтырады

Сенің сұлу жаның оны үнемі жалбарынумен насихаттайды

Махаббат не айтады:

, досым!

Мен әлемнен таңдаймын

Мені ұмытпа!``

Жұмсақ жел бұйраларыңызды бұйралағанда

Ай сәулесінде;

Мынау менің аруағым, саған жалынып сыбырлап:

`Мені ұмытпа!``

Айдың нұрында мені аңсайсың ба

Зефирдің қасіреттері сияқты

Ол сізге әуе арқылы әуезді естіледі:

, Қош бол!``