Серебряные зимние слезы - Андем

Сон под властью зимних слез,

Замерзших.

Сон под пение зимних грез,

Зовущих.

Стоны скорбных вьюг, оркестра зимнего,

Кутают мертвый край своими крыльями,

Ухватив с собой кусочек вечности,

С мраком канут…

Где холод мертвый душит крик,

Где сердце вздрогнет лишь на миг,

Там в клетке бьется чья-то жизнь.

Ночной, безмолвный горизонт

Разбил надежды сладких снов,

О стену льда сломались все мечты.

Молча, в пустоте, ты вспоминаешь дни.

Дни, когда сожглись мосты.

Вырвать с кровью боль, обман, чужую ложь…

Дней этих не вернешь.

И холод льда как приговор.

Дверь на замок, и словно вор,

Ты ищешь в чужой жизни

Счастья для себя.

Отчаяние страшной тишины.

В плену застывшей пустоты

Застыло время,

Оставив в плен тебя.

Вдаль, ко льдяным берегам

Из-под облаков.

Вниз, серебряным дождем

Печальных слов.

Қыстың көз жасының күшімен ұйықтаңыз,

Мұздатылған.

Қысқы армандардың әнімен ұйықтаңыз,

Қоңырау шалу.

Қайғылы борандар, қысқы оркестр,

Олар өлі жиекті қанаттарымен орап,

Өзіңмен бірге мәңгіліктің бір бөлігін алып,

Қараңғылықпен батады ...

Өлі суық жылауды тұншықтыратын жерде,

Бір сәт жүрек дірілдеген жерде,

Біреудің өмірі сонда торда өтіп жатыр.

Түн, үнсіз көкжиек

Тәтті армандардың үмітін үзді

Барлық армандар мұз қабырғасында сынған.

Үнсіз, бос жерде, күндерді еске түсіресің.

Көпірлер өртенген күндер.

Қайғыны, алдауды, біреудің өтірігін қанмен жұлып алу үшін ...

Ол күндерді қайтара алмайсың.

Ал мұздың салқыны сөйлем сияқты.

Есікті құлыптап, ұры сияқты,

Сіз басқа біреудің өміріне қарайсыз

Өзіңізге бақыт.

Қорқынышты тыныштықтан үмітсіздік.

Мұздап қалған бостықтың тұтқынында

Уақыт қатып қалды

Сізді тұтқында қалдыру.

Алыста, мұзды жағаларға

Бұлттардың астынан.

Төмен, күміс жаңбыр

Қайғылы сөздер.