Мастер и маргарита - Андем

За окном гроза, и ветер рвется в дом.

Мир отгородился от меня дождем.

Пляшут на страницах языки огня…

Я сжигал роман и убивал себя.

Ветер унес листья желтых цветов,

Дождь, как стена меж границ двух миров.

Я опоздала на помощь к тебе,

Твой голос затих, растворившись во тьме.

Улететь прочь вслед за тобой,

Прошлое сжечь.

То, что начал огонь,

Брось снова в печь!

Между звезд, гроз и облаков,

Слившись с луной,

Черные кони нас унесут

В мир, где покой!

Нам осталось так немного

Яд — избавление,

А смерть — наслаждение!

Стук чьих-то шагов и голос —

Слов не разобрать — лишь шепот.

Гость из мира тьмы дает нам шанс

И за собой уводит.

Тьма накрыла город, ненавистный мне,

Стыд и чувство страха утоплю в вине.

Но как только вспомню я его глаза,

Боль пронзает тело, ропщут небеса!

«Нет злых людей, власти Цезаря нет!»

—

Ты говорил, я смеялся в ответ.

Бросил на крест умирать и страдать,

Словно убийцу, послал погибать.

Лунный мост я вижу во сне

Голос зовет —

Это он, тот, кто на кресте,

Крест свой несет!

И летят там, в небе ночном

Звезд корабли.

Не достать им со сферы небес

Вниз до земли!

Терезенің сыртында найзағай ойнап, үйге жел соғады.

Дүние меннен жаңбырмен қоршалған.

Беттерде оттың тілдері билейді...

Мен романды өртеп жіберіп, өзімді өлтірдім.

Жел ұшып кетті сары гүлдердің жапырақтарын,

Жаңбыр екі дүниенің шекарасының арасындағы қабырға іспетті.

Саған көмектесуге кешігіп қалдым,

Даусыңыз қараңғылыққа ериді.

Артыңыздан ұшып кетіңіз

Өткенді өрте.

Өрт неден басталды

Оны пешке қайта тастаңыз!

Жұлдыздар, найзағай мен бұлт арасында,

Аймен біріктірілген

Қара аттар бізді алып кетеді

Бейбітшілік бар әлемге!

Бізде аз қалды

У – құтқару

Ал өлім - рахат!

Біреудің қадамдары мен дауысы -

Мен сөздерді ажырата алмаймын - сыбырлау ғана.

Қараңғы әлемнен келген қонақ бізге мүмкіндік береді

Және оны алып кетеді.

Мен жек көретін қаланы қараңғылық басып,

Мен ұят пен қорқынышты шарапқа батырамын.

Бірақ оның көзі есіме түскенде,

Ауру денені тесіп, аспан күңіренеді!

«Жаман халық жоқ, Цезарь билігі жоқ!».

—

Сіз сөйледіңіз, мен жауап ретінде күлдім.

Өліп, азап шегу үшін айқышқа лақтырылды,

Өлімге жіберілген қанішер сияқты.

Түсімде ай көпірін көремін

Дауыс шақырып жатыр

Бұл айқыштағы адам,

Ол өз айқышын көтеріп жүр!

Олар сонда, түнгі аспанда ұшады

Жұлдызды кемелер.

Оларды аспан сферасынан алмаңыз

Жерге қарай төмен!