У ночного причала - Анатолий Киреев

У ночного причала, где скалы Равеллин

Ожиданьем звучало Море, Моцарт и Грин.

Ничего не случилось — просто память больна.

Как волна накатилась и уйдет как волна.

То ли вспомнилось что-то, то ль не в силах забыть.

По воде позолотой может быть, может быть.

Ничего не случилось — просто память больна.

Как волна накатилась и уйдет как волна.

Ничего не случилось, как молитва звучит.

Ничего не случилось, просто память горчит.

Но не вздрогнули плечи и не вырвался вздох.

Даже время не лечит этой боли поток.

У ночного причала, где скалы Равеллин,

Ожиданьем звучало Море, Моцарт и Грин…

Равеллин жартастағы түнгі пирсте

Тағы да, Моцарт пен Грин күту сияқты болды.

Ештеңе болған жоқ - жай ғана ауру естелік.

Толқын қалай домалап, толқын сияқты кетеді.

Бірдеңені есіне түсірді, әлде ұмыта алмады.

Суда ол алтындатылған болуы мүмкін, мүмкін.

Ештеңе болған жоқ - жай ғана ауру естелік.

Толқын қалай домалап, толқын сияқты кетеді.

Дұға естілетіндей ештеңе болған жоқ.

Ештеңе болған жоқ, тек ащы естелік.

Бірақ иықтар дірілдеп, күрсіну қашып кетті.

Тіпті уақыт бұл ауру ағынын емдемейді.

Равеллин жартастағы түнгі пирсте,

Теңіз, Моцарт және Грин күткен сияқты болды ...