Дождь - Анатолий Киреев

А город дышал теплом, и за его окном,

Больше не в силах молчать, дождь начинал стучать

По черепичным зонтам, и я спрашивал: «Кто там?»

В ответ мне звучало: «Нет!

Нет, я — не тот, кого ты ждешь,

Я дождь, я дождь».

Припев: Таки, тики-тики-таки, тики-таки,

Часы стучат,

И стрелки мчат по кругу,

Словно руки

К новой встрече и разлуке.

Таки, тики-тики-таки, тики-таки,

И дождь стучит,

Весь мир молчит, и дремлет

В лужах стадион,

Футбольный матч перенесен.

Мой друг, ты создаешь уют.

Песни твои поют

Ласточки у гнезда, скорые поезда…

Может, ты старый актер, или эхо древних гор?

В ответ мне звучало: «Нет!

Нет, просто я на них похож,

Я дождь, до-до-дождь».

Припев.

Қала жылумен дем алып, оның терезесінің сыртында,

Енді үндеуге шамасы келмей, жаңбыр соғыла бастады

Плиткалы қолшатырларда мен: «Кім бар?» деп сұрадым.

Жауап: «Жоқ!

Жоқ, мен сен күткен адам емеспін

Мен жаңбырмын, мен жаңбырмын».

Қайырмасы: Таки, тики-тики-таки, тики-таки,

Сағат тықылдап тұр

Жебелер шеңбер бойымен жүгіреді,

қолдар сияқты

Жаңа кездесуге және қоштасуға.

Тики, тики, тики, тики,

Ал жаңбыр соғып жатыр

Бүкіл әлем үнсіз және ұйықтап жатыр

Стадионның шалшықтарында,

Футбол матчы кейінге қалдырылды.

Досым, сен жайлылық жасайсың.

Әндеріңіз шырқалады

Ұядағы қарлығаштар, жүйрік пойыздар...

Мүмкін сіз ескі актерсыз ба, әлде ежелгі таулардың жаңғырығы шығарсыз?

Жауап: «Жоқ!

Жоқ, мен оларға ұқсаймын

Мен жаңбырмын, жаңбыр жауамын».

Хор.