Другу-туристу - Вячеслав Ковалёв

Ну, как же нам с тобой, дружище,

Теперь отвыкнуть от скитаний,

Привыкать к домашней пище,

Перестать быть дураками?

Как зовут нас домочадцы,

Ведь дел по горло, а годы мчатся.

И, для чего, не знаем сами,

Идём по жизни с рюкзаками.

Припев: Покоя нам нету.

Нам шум поездов

Подскажет сюжеты для будущих снов.

С годами врастают в нас эти пути

И благoславляют нас дальше идти.

Не за грибами, не на дачу,

Не на машине и не к морю.

Берем с собой сестру-удачу,

И дела нет до категорий,

Что разделяют все маршруты

По километрам и минутам.

Мы, вырываясь из уюта,

Смеёмся, — видно, черт попутал.

Припев.

Привет родне, идём неблизко,

Но опыт есть, и слову верим.

Мы не застольем в доме чистом,

Тропой опасной дружбу мерим.

Не дожидаясь покаянья,

Берем на память расстоянья,

Тропинки, просеки и дюны,

И день, когда был друг угрюмый.

Припев: Покоя нам нету.

Нам шум поездов

Подскажет сюжеты для будущих снов.

Бродяги земные, шесть струн под рукой,

И нам не впервые возвращаться домой.

И не понять, как это может

Всю жизнь манить к себе дорога,

Но что-то сверлит, что-то гложет,

И я опять сойду с порога.

В горах мы все — слегка поэты,

И в синей дымке силуэты

Нам карту жизни нарисуют,

И, значит, мы не зря рискуем!

Ал, досым, сенімен қалай?

Қаңғып жүру әдетінен арыл,

Үй тағамдарына үйреніңіз

Ақымақ болуды тоқтатыңыз ба?

Біздің үй аттары қандай?

Өйткенi, көмейiне жетiп, жылдар зымырап өтедi.

Не үшін біз өзімізді білмейміз,

Біз өмірді рюкзактармен өтеміз.

Қайырмасы: Бізде демалыс жоқ.

Бізге пойыздардың шуы

Болашақ армандарға арналған әңгімелер ұсыныңыз.

Жылдар өте бұл жолдар бізде өседі

Және олар бізге әрі қарай жүруге батасын береді.

Саңырауқұлақтар үшін емес, елге емес,

Көлікпен де, теңізге де емес.

Біз өзімізбен бірге әпке-бақытты алып кетеміз,

Бұл санаттар үшін маңызды емес,

Барлық маршруттар нені бөліседі

Километрлер мен минуттар бойынша.

Біз жайлылықтан шығып,

Күлді, шамасы, шайтан алдады.

Хор.

Сәлеметсіздерме туыстар, жақын бармайық,

Бірақ тәжірибе бар, біз сөзге сенеміз.

Таза үйде тойламаймыз,

Біз достықты қауіпті жолда өлшейміз.

Тәубе күтпей

Біз қашықтықты ескереміз,

Жолдар, ашық жерлер мен төбелер,

Ал мұңайып дос болған күн.

Қайырмасы: Бізде демалыс жоқ.

Бізге пойыздардың шуы

Болашақ армандарға арналған әңгімелер ұсыныңыз.

Жердің сарбаздары, алты бау қолында,

Бұл біздің үйге бірінші рет оралуымыз емес.

Және бұл қалай екенін түсінбеймін

Өмір бойы жолды шақыру үшін,

Бірақ бірдеңе бұрғылауда, бірдеңе кеміруде,

Ал мен табалдырықтан аттаймын.

Тауда бәріміз аздап ақынбыз,

Ал көк тұмандағы силуэттер

Біз өмір картасын саламыз,

Сондықтан, біз бекер тәуекелге бармаймыз!