Нить - Александр Закшевский

Однажды мы уходим навсегда,

Из дома, где звенело наше детство.

Нас манит путеводная звезда,

Лишь память рядом с сердцем, как наследство.

И некогда бывает позвонить,

Тем женщинам с проборами седыми.

Но с каждым днём всё тоньше эта нить,

Что нас незримо связывает с ними.

Припев:

Пусть вьюга не впервой гуляет за спиной,

Не оборвать бы только эту нить.

Нашёл себе покой у женщины другой,

Но маму мне никем-никем не заменить.

А циферблат считает спешно дни,

И отмеряет жизни километры.

И задувают поутру огни,

Шальные неприкаянные ветры.

В такой неугомонной суете,

Спешим, о матерях мы забывая.

Как будто бы блуждаем в темноте,

И только нить спасает нас у края.

Припев:

Пусть вьюга не впервой гуляет за спиной,

Не оборвать бы только эту нить.

Нашёл себе покой у женщины другой,

Но маму мне никем-никем не заменить.

Бір күні біз мәңгілікке кетеміз

Балалық шағымыз шырылдаған үйден.

Жол көрсетуші жұлдыз бізді шақырады,

Жүректің қасында тек естелік қана мұра сияқты.

Ал қоңырау шалуға уақыт жоқ

Бұл сұр шаштары бар әйелдер.

Бірақ бұл жіп күн сайын жұқарып барады,

Бізді олармен көзге көрінбейтін нәрсе байланыстырады.

Хор:

Боран бірінші рет емес артыңыздан жүрсін,

Тек бұл жіпті кеспеңіз.

Мен басқа әйелмен татулық таптым,

Бірақ анамды ешкім алмастыра алмайды.

Ал циферблат күндерді асығыс санайды,

Және өмірді километрмен өлшейді.

Таңертең шамдар сөнеді,

Тынымсыз желдер.

Осындай мазасыз күйбеңде,

Біз асығамыз, аналарды ұмытамыз.

Қараңғыда адасып жүргендей,

Және тек жіп бізді шетінен құтқарады.

Хор:

Боран бірінші рет емес артыңыздан жүрсін,

Тек бұл жіпті кеспеңіз.

Мен басқа әйелмен татулық таптым,

Бірақ анамды ешкім алмастыра алмайды.