Я – маленькая балерина - Александр Вертинский

Я маленькая балерина,

Всегда нема, всегда нема

И скажет больше пантомима,

Чем я сама.

И мне сегодня за кулисы

Прислал король

Влюбленно-бледные нарциссы

И лакфиоль.

И затаив бессилье гнева,

Полна угроз,

Мне улыбнулась королева

Улыбкой слез.

А дома в маленькой каморке

Больная мать

Мне будет бальные оборки

Перешивать.

И будет штопать, не вздыхая,

Мое трико,

И будет думать, засыпая,

Что мне легко.

Я маленькая балерина

Всегда нема, всегда нема

И скажет больше пантомима,

Чем я сама

Но знает мокрая подушка

В тиши ночей,

Что я усталая игрушка

Больших детей.

Мен кішкентай балеринамын

Әрқашан мылқау, әрқашан мылқау

Және одан да көп пантомима айтады

Өзімнен гөрі.

Ал мен бүгін сахна артындамын

патша жіберген

Сүйіспеншілікте ақшыл нарцис

Және лакфиол.

Және ашудың дәрменсіздігін ұстап,

Қауіптерге толы

Ханшайым маған күлді

Көз жасының күлкісі.

Ал үйде шағын шкафта

ауру ана

Менде бал залы өрнектері болады

Өзгерту.

Және күрсінбестен қарғайды,

Менің колготкам

Ол ұйықтап жатып ойлайды,

Бұл маған оңай.

Мен кішкентай балеринамын

Әрқашан мылқау, әрқашан мылқау

Және одан да көп пантомима айтады

өзімнен гөрі

Бірақ дымқыл жастық біледі

Түндердің тыныштығында

Мен шаршаған ойыншықпын

Үлкен балалар.