Пей, моя девочка - Александр Вертинский

Пей, моя девочка, пей, моя милая,

Это плохое вино.

Оба мы нищие, оба унылые,

Счастия нам не дано.

Нас обманули, нас ложью опутали,

Нас заставляли любить...

Хитро и тонко, так тонко запутали,

Даже не дали забыть!

Выпили нас, как бокалы хрустальные

С светлым душистым вином.

Вот отчего мои песни печальные,

Вот отчего мы вдвоем.

Наши сердца, как перчатки, изношены.

Нам нужно много молчать!

Чьей-то жестокой рукою мы брошены

В это большую кровать.

Менің қызымды іш, сүйіктімді іш

Бұл жаман шарап.

Екеуміз де кедейміз, Екеуміз де сорлы,

Бақыт бізге берілмейді.

Алдандық, өтірікке бастық,

Біз сүйуге мәжбүр болдық...

Қулықпен және биязы, соншалықты абдырап,

Олар маған ұмытуға мүмкіндік бермеді!

Олар бізді хрусталь стакандар сияқты ішті

Ашық хош иісті шараппен.

Сондықтан менің әндерім мұңды

Сондықтан біз біргеміз.

Жүрегіміз қолғап сияқты тозған.

Бізге көп тыныштық керек!

Біреудің жауыз қолымен лақтырылды

Бұл үлкен төсек.