В синем и далёком океане - Александр Вертинский

Вы сегодня нежны,

Вы сегодня бледны,

Вы сегодня бледнее луны…

Вы читали стихи,

Вы считали грехи,

Вы совсем как ребенок тихи.

Ваш лиловый аббат

Будет искренно рад

И отпустит грехи наугад…

Бросьте ж думу свою,

Места хватит в раю.

Вы усните, а я вам спою.

В синем и далеком океане,

Где-то возле Огненной Земли,

Плавают в сиреневом тумане

Мертвые седые корабли.

Их ведут слепые капитаны,

Где-то затонувшие давно.

Утром их немые караваны

Тихо опускаются на дно.

Ждет их океан в свои объятья,

Волны их приветствуют, звеня.

Страшны их бессильные проклятья

Солнцу наступающего дня…

Сіз бүгін жұмсақсыз

Сен бүгін бозарып қалдың

Сен бүгін айдан да ақшылсың...

Сіз өлең оқисыз

Сен күнәларды санадың

Сіз бала сияқты тынышсыз.

Сіздің күлгін аббатыңыз

Шын жүректен қуанады

Кездейсоқ күнәларды кешіре гөр...

Ойыңызды қалдырыңыз

Жұмақта орын жеткілікті.

Сен ұйықтап кетесің, мен саған ән айтамын.

Көгілдір және алыс мұхитта,

Тьерра-дель-Фуэгоға жақын жерде,

Сирень тұманында қалқыңыз

Өлі сұр кемелер.

Оларды соқыр капитандар басқарады,

Бір жерде баяғыда батып кеткен.

Таңертең олардың үнсіз керуендері

Тыныш түрде түбіне батырыңыз.

Мұхит оларды құшағында күтеді,

Толқындар оларды шырылдап қарсы алады.

Олардың күшсіз қарғыстары қорқынышты

Келер күннің шуағы...