Прощальный ужин - Александр Вертинский

ПРОЩАЛЬНЫЙ УЖИН

Слова и музыка Александра Вертинского

Сегодня томная луна,

Как пленная царевна,

Грустна, задумчива, бледна

И безнадежно влюблена.

Сегодня музыка больна.

Едва звучит напевно.

Она капризна, и нежна,

И холодна, и гневна.

Сегодня наш последний день

В приморском ресторане,

Упала на террасу тень,

Зажглись огни в тумане…

Отлив лениво ткет по дну

Узоры пенных кружев.

Мы пригласили тишину

На наш прощальный ужин.

Благодарю Вас, милый друг,

За тайные свиданья,

За незабвенные слова

И пылкие признанья.

Они, как яркие огни,

Горят в моем ненастье.

За эти золотые дни

Украденного счастья.

Благодарю вас за любовь,

Похожую на муки,

За то, что вы мне дали вновь

Изведать боль разлуки.

За упоительную власть

Пленительного тела,

За ту божественную страсть,

Что в нас обоих пела.

Я подымаю свой бокал

За неизбежность смены,

За Ваши новые пути

И новые измены.

Я не завидую тому,

Кто Вас там ждет, тоскуя…

За возвращение к нему

Бокал свой молча пью я!

Я знаю.

Я совсем не тот,

Кто Вам для счастья нужен.

А он — иной… Но пусть он ждет,

Пока мы кончим ужин!

Я знаю, даже кораблям

Необходима пристань.

Но не таким, как я!

Не нам,

Бродягам и артистам!

Қоштасу кешкі асы

Сөзі мен музыкасы Александр Вертинский

Қараңғы ай бүгін

Тұтқынға түскен ханшайым сияқты

Қайғылы, ойлы, бозарған

Және үмітсіз ғашық.

Музыка бүгін ауырады.

Бұл әрең естіледі.

Ол сыпайы және жұмсақ,

Суық та, ашулы да.

Бүгін біздің соңғы күніміз

Теңіз жағасындағы мейрамханада

Террасаға көлеңке түсті,

Тұманда оттар жанды...

Эбб төменгі жағын жалқау етіп өреді

Көбік шілтер үлгілері.

Біз үнсіздікке шақырдық

Біздің қоштасу кешіне.

Рахмет қымбатты досым

Құпия күндер үшін

Ұмытылмас сөздер үшін

Және құмарлықты мойындаулар.

Олар жарқыраған шамдар сияқты

Олар менің қолайсыз ауа-райымда жанады.

Осы алтын күндерге

Ұрланған бақыт.

Махаббат үшін рахмет

ұнға ұқсас

Маған қайта бергенің үшін

Ажырасу азабын сезін.

Мас ететін күш үшін

баурап алатын дене,

Сол құдайлық құмарлық үшін

Екеумізде ән шырқады.

Мен стақанымды көтеремін

Өзгерістердің сөзсіздігі үшін,

Жаңа жолдарыңыз үшін

Және жаңа сатқындықтар.

Мен бұған қызғанбаймын

Онда сені кім күтеді, аңсайды...

Оған қайта оралғаны үшін

Мен стаканымды үнсіз ішемін!

Мен білемін.

Мен мүлде ондай емеспін

Бақытты болу үшін сізге кім керек?

Ал ол басқа... Бірақ күте тұрсын,

Біз кешкі асты аяқтағанша!

Мен білемін, тіпті кемелер

айлақ қажет.

Бірақ мен сияқты емес!

Бізге емес

Батырлар мен суретшілер!