Попугай Флобер - Александр Вертинский

Я помню эту ночь.

Вы плакали, малютка.

Из Ваших синих подведенных глаз

В бокал вина скатился вдруг алмаз…

И много, много раз

Я вспоминал давным-давно ушедшую минутку…

На креслах в комнате белеют Ваши блузки.

Вот Вы ушли, и день так пуст и сер.

Грустит в углу Ваш попугай Флобер,

Он говорит «jamais"и плачет по-французски.

1916, Москва

Бұл түн есімде.

Сен жыладың, кішкентайым.

Көк сызылған көздеріңнен

Алмаз кенеттен шарап құйылған стаканға айналды...

Және көп, көп рет

Ұзақ уақыт өткені есіме түсті...

Бөлмедегі орындықтарда сіздің блузкаларыңыз ағарады.

Осылайша сіз кетіп қалдыңыз, ал күн өте бос және сұр.

Сіздің тотықұсыңыз Флобер бұрышта мұңаяды,

Ол «jamais» деп французша жылайды.

1916, Мәскеу