Палестинское танго - Александр Вертинский

Манит, звенит, зовет, поет дорога.

Еще томит, еще пьянит весна,

А жить уже осталось так немного

И на висках белеет седина.

Идут, бегут, летят, спешат заботы,

И в даль туманную текут года.

И так настойчиво и нежно кто-то

От жизни нас уводит навсегда.

И только сердце знает, мечтает и ждет

И вечно нас куда-то зовет,

Туда, где улетает и тает печаль,

Туда, где зацветает миндаль.

И в том краю, где нет ни бурь, ни битвы,

Где с неба льется золотая лень,

Еще поют какие-то молитвы,

Встречая ласковый и тихий Божий день.

И люди там застенчивы и мудры.

И небо там, как синее стекло.

И мне, уставшему от лжи и пудры,

Мне было с ними тихо и светло.

Так пусть же сердце знает, мечтает и ждет

И вечно нас куда-то зовет,

Туда, где улетает и тает печаль,

Туда, где зацветает миндаль…

Вертинский А. 1929

Жол шақырады, шырылдатады, шақырады, ән салады.

Әлі де солғындайды, көктем әлі мас етеді,

Ал өмір сүруге аз қалды

Ал сұр шаш храмдарда ағарады.

Олар барады, жүгіреді, ұшады, уайымдайды,

Ал жылдар тұманды қашықтыққа ағып жатыр.

Және де табанды және жұмсақ біреу

Бізді өмірден мәңгілікке алыстатады.

Ал жүрек қана біледі, армандайды, күтеді

Бізді бір жерде мәңгі шақырады,

Қайғы ұшып, еріген жерде,

Бадам гүлдеген жерде.

Дауыл да, шайқас та болмайтын елде,

Аспаннан алтын жалқаулық төгілген жерде,

Әлі де бірнеше дұғаларды орындаңыз

Құдайдың жұмсақ және тыныш күнін қарсы алу.

Ал ондағы адамдар ұялшақ, дана.

Ал аспан көк әйнек сияқты.

Ал маған өтірік пен ұнтақтан шаршадым,

Мен олармен тыныш және жеңіл болдым.

Сондықтан жүрек білсін, армандаңыз және күтіңіз

Бізді бір жерде мәңгі шақырады,

Қайғы ұшып, еріген жерде,

Бадам гүлдеген жерде...

Вертинский А. 1929 ж