О, жизнь моя не уходи - Александр Вертинский

Я так хочу, чтоб ты была со мною,

Чтобы я мог припасть к твоей груди

И в темноте услышать над собою:

«О жизнь моя!

Постой!

Не уходи!»

Не в силах я прервать очарованье

Пускай грозит мне гибель впереди.

В душе живет одно твое признанье:

«О жизнь моя!

Постой!

Не уходи!»

Дай руку мне, смотри, не отрываясь,

Но этих грез печальных не буди.

Они одно твердят, ласкаясь:

«О жизнь моя!

Постой!

Не уходи!»

Менімен бірге болғаныңды қалаймын,

Мен сенің кеудеңе құлауым үшін

Қараңғыда сенің үстіңнен есту үшін:

«О, өмірім!

Күте тұрыңыз!

Кетпе!»

Мен сүйкімділікті бұза алмаймын

Маған өлім төніп тұрсын.

Сіздің бір мойындауыңыз менің жанымда тұрады:

«О, өмірім!

Күте тұрыңыз!

Кетпе!»

Қолыңды бер, қарамай қара

Бірақ бұл қайғылы армандарды оятпаңыз.

Олар бір сөзді сипалап:

«О, өмірім!

Күте тұрыңыз!

Кетпе!»