Маленький мальчик - Александр Вертинский

Вечерело.

Пели вьюги.

Хоронили Магдалину,

Цирковую балерину.

Провожали две подруги,

Две подруги — акробатки.

Шел и клоун.

Плакал клоун,

Закрывал лицо перчаткой.

Он был другом Магдалины,

Только другом, не мужчиной,

Чистил ей трико бензином.

И смеялась Магдалина:

Ну какой же ты мужчина?

Ты чудак, ты пахнешь псиной!

Бедный piccolo bambino…

На кладбище снег был чище,

Голубее городского.

Вот зарыли Магдалину,

Цирковую балерину,

И ушли от смерти снова…

Вечерело.

Город ник.

В темной сумеречной тени.

Поднял клоун воротник

И, упавши на колени,

Вдруг завыл в тоске звериной.

Он любил… Он был мужчиной,

Он не знал, что даже розы

От мороза пахнут псиной.

Бедный piccolo bambino!

Кеш болды.

Олар боран әнін айтты.

Магдалина жерленген

Цирк балеринасы.

Екі досымен бірге

Екі дос акробат.

Шел мен сайқымазақ.

жылап тұрған сайқымазақ,

Ол бетін қолғаппен жауып алды.

Ол Магдалинаның досы болды,

Тек дос, еркек емес,

Оның колготкасын бензинмен тазалады.

Магдалина күлді:

Ал, сен қандай адамсың?

Сен эксцентриксің, иттің иісінен!

Бейшара пикколо бамбино…

Зираттағы қар таза болды,

Көгершін қаласы.

Мұнда олар Магдалинаны жерледі,

цирк балеринасы,

Тағы да өлімді тастап кетті...

Кеш болды.

Ник қаласы.

Қараңғы ымырт көлеңкесінде.

Көтерілген сайқымазақ жағасы

Және тізерлеп құлау

Кенет ол жан-жануарлар азабынан айқайлады.

Ол жақсы көретін... Ол адам еді

Ол тіпті раушан гүлдерін де білмеді

Аяз иттің иісін сезеді.

Бейшара пикколо бамбино!