Её письмо на фронт - Александр Вертинский

Ее письмо на фронт

Если будешь ранен, милый, на войне,

Напиши об этом непременно мне.

Я тебе отвечу

В тот же самый вечер.

Это будет теплый, ласковый ответ:

Мол, проходят раны

Поздно или рано,

А любовь, мой милый, не проходит, нет!

Может быть, изменишь, встретишься с другой —

И об этом пишут в письмах, дорогой!

—

Напишу… Отвечу…

Ну, не в тот же вечер…

Только будь уверен, что ответ придет:

Мол, и эта рана,

Поздно или рано,

Погрущу, поплачу… все-таки пройдет!

Но в письме не вздумай заикнуться мне

О другой измене — клятве на войне.

Ни в какой я вечер

Трусу не отвечу.

У меня для труса есть один ответ:

Все проходят раны

Поздно или рано,

Но презренье к трусу не проходит, нет!

Оның майданға жазған хаты

Жаралы болсаң, қымбаттым, соғыста,

Бұл туралы маған жазыңыз.

Мен саған жауап беремін

Дәл сол кеште.

Бұл жылы, мейірімді жауап болады:

Мысалы, жаралар кетеді

Кеш пе, ерте ме

Ал махаббат, қымбаттым, өтпейді, жоқ!

Мүмкін сіз өзгерерсіз, басқа біреуді кездестірерсіз -

Ал олар бұл туралы хатпен жазады, қымбаттым!

—

Мен жазамын ... жауап беремін ...

Бір кеште емес...

Жауап келетініне сенімді болыңыз:

Бұл жара сияқты,

Кеш пе, ерте ме

Батып кетем, жылаймын... бәрібір өтеді!

Бірақ хатта маған тұспалдауға тырыспа

Тағы бір сатқындық туралы - соғыстағы ант.

Ешбір кеште емес

Мен қорқаққа жауап бермеймін.

Менің қорқаққа бір жауабым бар:

Әр адам жаралардан өтеді

Кеш пе, ерте ме

Бірақ қорқаққа деген менсінбеу кетпейді, жоқ!