Дни бегут - Александр Вертинский

Сколько вычурных поз,

Сколько сломанных роз,

Сколько мук, и проклятий, и слез!

Как сияют венцы!

Как банальны концы!

Как мы все в наших чувствах глупцы!

А любовь - это яд.

А любовь - это ад,

Где сердца наши вечно горят.

Но дни бугут,

Как уходит весной вода,

Дни бегут,

Унося за собой года.

Время лечит людей,

И от всех этих дней

Остается тоска одна,

И со мною всегда она.

Но зато, разлюбя,

Столько чувств загубя,

Как потом мы жалеем себя!

Как нам стыдно за ложь,

За сердечную дрожь,

И какой носим в сердце мы нож!

Одному не понять,

А другим не сказать,

Остается застыть и молчать.

А дни бегут,

Как уходит весной вода,

Дни бегут,

Унося за собой года.

Время лечит людей,

И от всех этих дней

Остается тоска одна,

И со мною всегда она...

Қанша күрделі позалар

Қанша сынған раушан

Қаншама азаптар, қарғыстар мен көз жас!

Тәждер қалай жарқырайды!

Қалай банальды аяқталады!

Біздің бәріміз өз сезімдерімізде қандай ақымақпыз!

Ал махаббат – улану.

Ал махаббат – тозақ

Біздің жүрегіміз мәңгілік оттайтын жерде.

Бірақ күндер тез өтіп жатыр

Көктемде су кетіп бара жатқанда,

Күндер өтіп жатыр

Тасымал жылдар.

Уақыт адамды емдейді

Және осы күндердің барлығынан

Тек қайғы қалды

Және ол әрқашан менімен бірге.

Бірақ, махаббаттан айырылып,

Көптеген сезімдерді жоғалтты

Сонда өзімізді қалай аяймыз!

Өтіріктен ұяламыз

Жүрек соғысы үшін

Біздің жүрегімізде қандай пышақ бар!

Біреуі түсінбейді

Басқаларға айтпа

Тоңып, үнсіз қалу қалады.

Ал күндер өтіп жатыр

Көктемде су кетіп бара жатқанда,

Күндер өтіп жатыр

Тасымал жылдар.

Уақыт адамды емдейді

Және осы күндердің барлығынан

Тек қайғы қалды

Ал ол әрқашан менімен бірге...