Я часто просыпаюсь в тишине - Александр Розенбаум

Я часто просыпаюсь в тишине

От свиста пуль и визга бомб фугасных.

Мне кажется, я снова на войне,

Мне кажется, я снова на войне,

И кто кого — пока ещё не ясно.

Прижат к земле и ждёт команды взвод,

Вернее, то, что от него осталось.

Назад нельзя, и мы пойдём вперёд,

Назад нельзя, и мы пойдём вперёд,

И всё, что было, повторим сначала.

Истошно воют в небе «мессера»,

Пытаясь в хвост зайти четвёрке «илов».

И, тридцать лет в ночи крича «ура!»,

И, тридцать лет в ночи крича «ура!»,

Мой голос рвётся в грохоте разрывов.

И очередью полоснув окоп,

Зажав в зубах нательный медный крестик,

Мы прыгаем на головы врагов,

Мы прыгаем на головы врагов,

На шеи этих белокурых бестий.

Прости, родная речь, мне мой язык —

Сейчас не до изящности словесной.

В «Дубовый крест» плюю с зубами крик

В «Дубовый крест» плюю с зубами крик

Моих детей, и мату в горле тесно.

Две пули в грудь… и я уже убит.

Огонь в глазах, о Господи, как больно!

Явитесь же все те, кто нас простит,

Явитесь же все те, кто нас простит,

Все те, кто с нашей смертью обездолен!

Я часто просыпаюсь в тишине…

Мен жиі үнсіз оянамын

Оқтардың ысқырығынан және күшті жарылғыш бомбалардың сықырынан.

Мен қайтадан соғысып жатырмын деп ойлаймын

Мен қайтадан соғысып жатырмын деп ойлаймын

Ал кім екені әлі белгісіз.

Жерге басып, взводтың командасын күтіп,

Дәлірек айтқанда, одан не қалды.

Сіз артқа кете алмайсыз, ал біз алға барамыз,

Сіз артқа кете алмайсыз, ал біз алға барамыз,

Ал болғанның бәрін басынан қайталаймыз.

Аспанда «Мессер» деп айқайлайды жүректі,

Төрт «сұлтанның» құйрығына кіріп кетуге тырысу.

Ал, отыз жыл түнде «Ура!» деп айқайлайды.

Ал, отыз жыл түнде «Ура!» деп айқайлайды.

Үзілістердің гуілінде менің даусым үзіледі.

Ал траншеяны кезекпен кесіп,

Тістеріңізге кеуде мыс крестін қысып,

Біз жаулардың басына секіреміз,

Біз жаулардың басына секіреміз,

Бұл аққұба аңдардың мойнында.

Кешір мені, ана тілім, тілім менің

Енді сөздік талғампаздыққа уақыт жоқ.

«Емен крестінде» мен тістеріммен айқайлап түкіремін

«Емен крестінде» мен тістеріммен айқайлап түкіремін

Балаларым, көмейдегі төсеніш тар.

Кеудедегі екі оқ... ал мен өліп қалдым.

Көзден от, о, Раббым, бұл қалай ауырады!

Кел, бізді кешіргендер,

Кел, бізді кешіргендер,

Біздің өлімге мұқтаж болғандардың бәрі!

Мен жиі үнсіз оянамын ...