Есаул молоденький - Александр Розенбаум

Под ольхой задремал есаул молоденький,

Приклонил голову к доброму седлу.

Не буди казака,

Ваше благородие,

Он во сне видит дом, мамку да ветлу.

Он во сне видит дом, да лампасы дедовы, да братьёв-баловней, оседлавших тын,

Да сестрицу свою, девку, дюже вредную,

От которой мальцом удирал в кусты.

А на окне наличники,

Гуляй да пой, станичники.

Черны глаза в окошке том,

Гуляй да пой, казачий Дон.

Не буди, атаман, есаула верного,

Он от смерти тебя спас в лихом бою.

Да ещё сотню раз сбережёт, наверное,

Не буди, атаман, ты судьбу свою

А на окне наличники,

Гуляй да пой, станичники.

Черны глаза в окошке том,

Гуляй да пой, казачий Дон.

Полыхнули кусты иван –чаем розовым,

Да со скошенных трав тянется туман.

Задремал под ольхой есаул на роздыхе,

Не буди своего друга, атаман.

А на окне наличники,

Гуляй да пой, станичники.

Черны глаза в окошке том,

Гуляй да пой, казачий Дон.

Черны глаза в окошке том,

Гуляй да пой, казачий Дон.

Гуляй да пой, казачий Дон.

Алдар астында жас есаул ұйықтап қалды,

Ол жақсы ер-тоқымға басын иді.

Казакты оятпа

Құрметті төреші,

Түсінде үйді, ананы, талды көреді.

Түсінде ол үйді, атасының шырақтарын және тин киген сүйікті ағаларын көреді.

Иә, әпкем, қыз бала, өте зиянды,

Содан бала бұталарға қашып кетті.

Ал терезеде тақтайшалар бар,

Жүр, ән айт, ауыл тұрғындары.

Терезедегі қара көздер

Жүр, ән айт, казак Дон.

Оянба, атаман, адал капитан,

Ол сені ажалдан аман алып қалды.

Иә, жүз есе үнемдейтін шығар

Оянба, атаман, тағдырың өзіңсің

Ал терезеде тақтайшалар бар,

Жүр, ән айт, ауыл тұрғындары.

Терезедегі қара көздер

Жүр, ән айт, казак Дон.

Иван бұталары қызғылт шаймен жанды,

Иә, шабылған шөптен тұман созылады.

Есәул тынығу кезінде қызылша астында ұйықтап қалды,

Досыңды оятпа, атаман.

Ал терезеде тақтайшалар бар,

Жүр, ән айт, ауыл тұрғындары.

Терезедегі қара көздер

Жүр, ән айт, казак Дон.

Терезедегі қара көздер

Жүр, ән айт, казак Дон.

Жүр, ән айт, казак Дон.