Вальс на лебяжьей канавке - Александр Розенбаум

С распаренных домов спадает летний зной.

Газон зелёный узкою полоской.

Иду я по прохладной мостовой

Надеждинской, а ныне Маяковской.

И кажется, что я на берегах Невы

Уже почти вот скоро три столетья.

Я помню всех — и мёртвых, и живых,

Тех, кто сейчас на том и этом свете.

Помню я, когда лебеди плыли по канавке, по Лебяжьей,

Помню ветры метельные, злые над Сенатскою однажды…

И замёрзшую Чёрную речку, и мятежный лёд кронштадтский,

И, конечно, школьный вечер, выпускной мой бал.

И, растворившись в вас, о жители мои,

Спешу в любви единственной признаться!

Я кожей ощущаю, как горит огнём сердечным питерское братство!

Так век благодарить я буду Фальконе:

Он всех нас осенил рукой Петровой…

Мой государь на вздыбленном коне!

Спешу к тебе за музыкой и словом.

Убаюканный сонною лестью, коль продам я чёрту душу,

Пусть украдкой меня перекрестит петербургская старушка…

И напомнит мне Чёрную речку, и мятежный лёд кронштадтский,

И, конечно, школьный вечер, выпускной мой бал.

Коль в крепости часы мне дату назовут,

Я попрошу Дворцовый мост в награду,

Чтоб влиться ручейком в мою Неву

И вечно, Зимний, быть с тобою рядом.

Вечно помнить, как лебеди плыли по канавке, по Лебяжьей,

Помнить ветры метельные, злые над Сенатскою однажды…

И замерзшую Чёрную речку, и мятежный лёд кронштадтский,

И, конечно, школьный вечер, выпускной мой бал.

И, конечно, школьный вечер, выпускной мой бал.

Буы бұрқыраған үйлерден жаздың ыстығы басылады.

Көгалдар тар жолақпен жасыл түсті.

Мен салқын тротуармен келе жатырмын

Надеждинская, ал қазір Маяковская.

Ал мен Неваның жағасында жүрген сияқтымын

Міне, үш ғасырға жуық уақыт өтті.

Өлі де, тірі де есімде,

Қазір анау-мынау дүниеде жүргендер.

Әлі есімде, аққулар сайда, аққудың бойымен жүзген,

Мен бір кездері Сенатқа ашулы боран соққаны есімде ...

Ал қатқан Қара өзен және Кронштадттың бүлікші мұзы,

Және, әрине, мектеп кеші, менің бітіру кешім.

Ей, тұрғындарым, сендерге ерідім,

Мен махаббатымды жалғыз мойындауға асығамын!

Петерборлық бауырластық жүрек отымен қалай жанып жатқанын терімен сезінемін!

Сондықтан мен бір ғасыр бойы Фальконге алғыс айтамын:

Петрованың қолымен бәрімізге батасын берді...

Асыл ат үстіндегі егеменім!

Мен сізге музыка мен сөзге асығамын.

Ұйқысы бар мақтаншақтықтан, Қарғыс атқан жанымды сатсам,

Петерборлық кемпір мені ұрлап өтсін ...

Қара өзенді және Кронштадттың бүлікшіл мұзын еске түсіреді,

Және, әрине, мектеп кеші, менің бітіру кешім.

Бекіністегі сағат маған күнді көрсетсе,

Мен сыйлық ретінде сарай көпірін сұраймын,

Менің Неваға ағын сияқты ағу үшін

Мәңгілік, Қыс, сенімен бірге болу.

Әрқашан есіңізде болсын, аққулар сайда, аққудың бойымен қалай жүзгенін,

Есіңізде болсын, боран желдер, Сенатқа бір рет зұлымдық ...

Ал қатқан Қара өзен және Кронштадттың бүлікші мұзы,

Және, әрине, мектеп кеші, менің бітіру кешім.

Және, әрине, мектеп кеші, менің бітіру кешім.