Вальс 37-го года - Александр Розенбаум

На дорогу, что вдали от Неглинки,

Пролилась ко мне музыка синим дождём.

Ради Бога, не снимайте пластинки,

Этот вальс танцевали мы в тридцать седьмом.

На три счёта вьюга кружит ночами,

На три счёта передёрнут затвор.

Забываю… Это было не с нами…

На три счёта звездой догорает костёр.

Вальс старинный обнимает за плечи —

Помнят всё огрубелые руки мои:

Помнят тёплый можжевеловый вечер,

Как звучала в нём музыка нашей любви…

Вальс разлуки по стране носит письма.

К сожалению, в них обратного адреса нет.

И летают по земле наши мысли,

И летает по всем лагерям вальс надежд…

На дорогу, что вдали от Неглинки,

Пролилась ко мне музыка синим дождём…

Ради Бога, не снимайте пластинки,

Этот вальс танцевали мы в тридцать седьмом.

Неглинкадан алыс жолда,

Музыка көгілдір жаңбырдай төгілді маған.

Құдай үшін жазбаларды алып тастамаңыз

Біз бұл вальсті отыз жетіде биледік.

Үш есеп бойынша, боран түнде айналады,

Ысырма үш санмен тартылады.

Ұмытып қалдым... Ол бізде болмады...

Үш санада от жұлдыздай сөнеді.

Ескі вальс иықтарды құшақтайды -

Менің барлық шыңдалған қолдарым есте:

Жылы арша кешін еске түсіріңіз

Онда біздің махаббатымыздың музыкасы қалай естілді ...

Елдің түкпір-түкпірінде бөлектеу вальсі әріптерді алып жүреді.

Өкінішке орай, олардың қайтаратын мекенжайы жоқ.

Біздің ойларымыз жер үстінде ұшады,

Үміт вальсі барлық лагерьлерде ұшады...

Неглинкадан алыс жолда,

Музыка көгілдір жаңбырдай төгілді...

Құдай үшін жазбаларды алып тастамаңыз

Біз бұл вальсті отыз жетіде биледік.