Скрипач ростовский Моня - Александр Розенбаум

1. Скрипач, аидишэ Моня, когда-то бог симфоний,

Играет каждый вечер в ростовском кабаке.

Костюмчик — так, не очень, но чистый, между прочим,

И кое-что в потертом кошельке.

2. Скрипач, аидишэ Моня, скрипач всегда в законе.

Когда задуют ветры, и душу замутит,

Тогда к тебе приду я, и всех как ветром сдует,

И мы споем наш старенький мотив.

ПРИПЕВ: «Здравствуйте, гости!»

— «Ай не надо, ай бросьте!»

—

«Здравствуйте, гости дорогие мои!»

—

«Столик Ваш справа».

— «Моня, бис!

Моня, браво!»

—

«Моня не гордый, Моня пьет на свои».

3. Скрипач, аидишэ Моня, в своих сухих ладонях

Мое ты держишь сердце, как горло держит стих.

Смычком, едва касаясь завитых струн — красавиц,

Грехи мои больные отпусти.

Играй, маэстро Моня, я вечно на перроне,

Я трусь о них, как трется о струны канифоль.

Но каждый раз в вагоне пассажи твои, Моня,

Снимают вмиг мне головную боль.

ПРИПЕВ:

1. Скрипкашы, Айдиш Моня, бір кездері симфониялар құдайы,

Әр кеш сайын Ростов тавернасында ойнайды.

Костюм - өте емес, бірақ таза, айтпақшы,

Және ескірген әмияндағы бірдеңе.

2. Скрипкашы, Айдиш Моня, скрипкашы әрқашан заңда.

Жел соғып, жанды лайлағанда,

Сонда мен саған келемін, барлығын желдей ұшырып жіберемін,

Ал біз ескі күйімізді орындаймыз.

ҚАЙЫРМА: «Сәлеметсіңдер ме, қонақтар!»

– «Әй, болма, ой, жүр!»

—

«Сәлеметсіздер ме, құрметті қонақтарым!»

—

«Сіздің үстеліңіз оң жақта».

- «Моня, байқа!

Моня, браво!

—

«Моня мақтанбайды, Моня өз бетімен ішеді».

3. Скрипкашы, Айдиш Моня, құрғақ алақанында

Өлеңнің көмейін ұстағандай жүрегімді ұстайсың.

Садақпен иілген жіптерге әрең тиіп - арулар,

Ауырған күнәларым кетсін.

Ойна, маэстро Моня, мен әрқашан платформадамын,

Мен оларға канифольді жіпке ысқылағандай ысқылаймын.

Бірақ вагонда жүрген сайын, Моня,

Олар бас ауруымды кетіреді.

ХОР: