Скрипач Моня - Александр Розенбаум

Скрипач ростовский Моня -

Когда-то бог симфоний -

Играет каждый вечер в ростовском кабаке.

Костюмчик так, не очень,

Но чистый, между прочим,

И кое-что в потертом кошельке.

Скрипач еврейский Моня,

Ты долго жил - ты понял:

Без мрака нету света,

без горя нет удач.

Услышь, как скрипка стонет

В солдатском эшелоне,-

Ты вспомни, Моня, вспомни -

и поплачь.

Здравствуйте, гости!

Ай, не надо, ай, бросьте.

Здравствуйте, гости

Золотые мои!

Столик Ваш справа.

Моня, бис!

Моня, браво!

Моня не гордый,

Он живет на свои.

Скрипач а идиш Моня

В своих сухих ладонях

Мое ты держишь сердце,

Как горло держит стих.

Смычком едва касаясь

Завитых струн-красавиц,

Грехи мои больные отпусти.

Играй, маэстро Моня!

Скрипач всегда в законе.

Когда задуют ветры

И душу замутит,

Тогда к тебе приду я,

И всех как ветром сдует,

И мы споем наш старенький мотив:

Послушай меня, Моня.

Я вечно на пероне,

Я трусь об них, как трется

О струны канифоль.

Но каждый раз в вагоне

Пассажи твои, Моня,

Снимают вмиг мне головную боль.

Скрипач ростовский Моня, когда-то бог симфоний,

Играет каждый вечер в ростовском кабаке.

Костюмчик так, не очень, но чистый, между прочим,

И кое-что в потертом кошельке.

- Здравствуйте, гости!

Ай, не надо!

Ай, бросьте!

Здравствуйте, гости, дорогие мои!

Столик ваш справа.

- Моня, бис!

Моня, браво!

Моня не гордый, Моня пьет на свои.

Ростовтық скрипкашы Моня -

Бір кездері симфониялардың құдайы -

Әр кеш сайын Ростов тавернасында ойнайды.

Костюм сонша, онша емес,

Бірақ таза, айтпақшы,

Және ескірген әмияндағы бірдеңе.

Еврей скрипкашысы Моня,

Сіз ұзақ өмір сүрдіңіз - сіз түсіндіңіз:

Қараңғылықсыз жарық болмайды

қайғысыз табыс жоқ.

Скрипканың ыңылдағанын тыңдаңыз

Солдат эшелонында -

Есіңде ме, Моня, есіңде -

және жыла.

Сәлем қонақтар!

Ай, болма, ай, жүр.

Сәлем қонақтар

Менің алтындарым!

Сіздің үстеліңіз оң жақта.

Моня, бис!

Мона, браво!

Моня мақтанбайды

Ол өз бетінше өмір сүреді.

Идиш Моня тіліндегі скрипкашы

Құрғақ алақандарыңызда

Жүрегімді ұстайсың

Көмей қалай ұстайды өлеңді.

Садақ әрең тиіп

Бұйраланған сұлулар жіптері,

Ауырған күнәларым кетсін.

Ойна, маэстро Моня!

Скрипкашы әрқашан заңда.

Желдер соққанда

Және жанды тербетеді

Сонда мен саған келемін

Ал бәрі желмен ұшып кетеді,

Ал біз ескі әуенімізді айтамыз:

Мені тыңда, Моня.

Мен әрқашан адамдамын

Мен оларды ысқылар сияқты ысқылаймын

О канифоль жіптері.

Бірақ көлікте болған сайын

Сіздің үзінділеріңіз, Моня,

Олар бас ауруымды кетіреді.

Ростовтық скрипкашы Моня, бір кездері симфониялар құдайы

Әр кеш сайын Ростов тавернасында ойнайды.

Костюм өте емес, бірақ таза, айтпақшы,

Және ескірген әмияндағы бірдеңе.

- Сәлеметсіздер ме, қонақтар!

Эй, жасама!

Эй, жүр!

Сәлеметсіздер ме құрметті қонақтарым!

Сіздің үстеліңіз оң жақта.

- Моня, бис!

Мона, браво!

Моня мақтанбайды, Моня өзі ішеді.