Романс - Александр Розенбаум

Романс, горлом вырванный из струн,

В дар осеннему костру.

Романс двух усталых лошадей

Лёгкой рябью по воде.

Романс из многоточий

Сумасшедшей этой ночи —

В нём

Горим с тобой огнём,

Любви святым огнём.

Романс лёг в распадок у реки,

И заснул в ветвях ракит…

Романс двух израненных сердец,

Не попавших под венец.

Романс — утра терпкое вино,

Догоревшие семь нот…

Романс — нежность наших жарких тел —

Отзвучал — и улетел.

На земле примята мята,

И уходит безвозвратно

Ночь,

Та сладостная ночь…

Всё останется как прежде,

Будем мы с тобой надеждой

Жить,

Нам только бы дожить,

Нам только бы дожить…

Тамақтан жұлып алған романтика,

Күзгі отқа сыйлық ретінде.

Шаршаған екі аттың романтикасы

Судағы жарық толқындары.

Нүктелерден романтика

Бұл жынды түн

Онда

Біз сенімен бірге отпен күйеміз,

Қасиетті отпен махаббат.

Романтика өзен жағасында ыдырап кетті,

Ал талдың бұтақтарында ұйықтап қалды...

Екі жаралы жүректің романтикасы

Тұрмысқа шықпағандар.

Романтика - бұл таңғы шарап,

Өртенген жеті нота...

Романтика - біздің ыстық денеміздің нәзіктігі -

Дауылдап, ұшып кетті.

Жалбызды жер басып,

Және мәңгілікке кетеді

Түн,

Сол тәтті түн...

Бәрі бұрынғыдай қалады

Үмітпен бірге боламыз

Тірі,

Бізге тек өмір сүру керек

Бізге тек аман қалу керек...