Размышления на прогулке - Александр Розенбаум

Сегодня был звонок последний в школе,

И стала взрослой маленькая дочь.

О юность!

Я опять тобою болен,

Но вряд ли доктора сумеют здесь помочь.

Поеду снова в Царское Село —

Туда, где до прозрачности светло.

Уже прошло лет тридцать после детства,

Уже душою все трудней раздеться,

Уже все чаще хочется гулять

Не за столом, а старым тихим парком,

В котором в сентябре уже не жарко,

Где молодости листья не сулят,

Где молодости листья не сулят.

Уже старушки кажутся родными,

А девочки — как куклы заводные,

И Моцарта усмешка все слышней.

Уже уходят за полночь соседи,

Не выпито вино, и торт не съеден,

И мусор выносить иду в кашне,

И мусор выносить иду в кашне.

В дом наш как-то туча забрела

И стекла со стекла.

Мы свои дожди переживем,

Я да ты, вдвоем.

Уже прошло лет двадцать после школы,

И мир моих друзей уже не молод,

Не обошли нас беды стороной.

Но ночь темна, а день, как прежде, светел,

Растут у нас и вырастают дети,

Пусть наша осень станет их весной,

Пусть наша осень станет их весной.

Уже прошло лет десять после свадеб,

Уже не мчимся в гости на ночь глядя,

И бабушек приходим навестить

На день рожденья раз, и раз в день смерти,

А в третий раз, когда сжимает сердце

Желание внучатами побыть,

Желание внучатами побыть.

Уже прошло полжизни после свадеб,

Друзья, не расходитесь, Бога ради,

Уже нам в семьях не до перемен.

Но пусть порой бывает очень туго,

Но все же попривыкли мы друг к другу,

Оставим Мельпомене1 горечь сцен,

Давайте не стесняться старых стен.

В дом наш как-то туча забрела

И стекла со стекла.

Мы свои дожди переживем,

Я да ты, вдвоем.

Мы свои дожди переживем,

Я да ты, вдвоем.

Я да ты, вдвоем.

1 Мельпомена — в греческой мифологии одна из 9 муз, покровительница трагедии.

Бүгін мектепте соңғы қоңырау болды,

Ал кішкентай қызы ересек болды.

Ей, жастар!

Мен сенен тағы ауырдым

Бірақ бұл жерде дәрігерлердің көмектесуі екіталай.

Мен қайтадан Царское селосына барамын -

Мөлдірлікке жеңіл болатын жерде.

Балалық шақтан отыз жыл өтті,

Жаныңмен шешіну қиындап барады,

Барған сайын жаяу жүргім келеді

Үстел басында емес, ескі тыныш саябақта,

Қыркүйек айында ыстық болмайды,

Жапырақтар жастарды уәде етпейтін жерде,

Жапырақтар жастарды уәде етпейтін жерде.

Қазірдің өзінде кемпірлер туысқан сияқты,

Ал қыздар сағаттық қуыршақ сияқты,

Ал Моцарттың күлкісі барған сайын естіледі.

Көршілер түн ортасынан кейін кетіп жатыр,

Шарап ішілмеген, торт жемеген,

Мен глушительдегі қоқысты шығаруға барамын,

Ал мен глушительдегі қоқысты шығарамын.

Әйтеуір үйімізге бұлт кіріп кетті

Ал шыныдан жасалған шыны.

Жаңбырдан аман өтеміз

Мен және сен бірге.

Мектеп бітіргеніне жиырма жыл болды

Менің достарымның әлемі енді жас емес,

Бізді қиындықтан құтқарған жоқ.

Бірақ түн қараңғы, ал күн бұрынғыдай жарық,

Балаларымыз өсіп, өседі,

Біздің күз солардың көктеміне айналсын

Біздің күз солардың көктеміне айналсын.

Тойға он жыл болды

Біз енді түнде қонаққа баруға асықпаймыз,

Ал біз әжелерге қонаққа келеміз

Туған күні бір рет, қайтыс болған күні бір рет.

Ал үшінші рет жүрек қысылғанда

Немере болу тілегі

Немере болу тілегі.

Тойлардан бері жарты өмір өтті,

Достар тарамаңыздар Алла разылығы үшін

Қазірдің өзінде біздің отбасымызда өзгерістерге уақыт жоқ.

Бірақ кейде бұл өте тығыз болсын,

Бірақ бәрібір бір-бірімізге үйреніп қалдық,

Мельпоменге көріністердің ащылығын қалдырайық,

Ескі қабырғалар үшін ұялмай-ақ қояйық.

Әйтеуір үйімізге бұлт кіріп кетті

Ал шыныдан жасалған шыны.

Жаңбырдан аман өтеміз

Мен және сен бірге.

Жаңбырдан аман өтеміз

Мен және сен бірге.

Мен және сен бірге.

1 Мельпомена – грек мифологиясында 9 музаның бірі, трагедияның қамқоршысы.