Предрассветный вальс - Александр Розенбаум

Ленинградцы мои, вы не дети мне, нет,

Не Джамбул я, куда мне до старца, ей-богу.

Вы мне братья и сёстры, и глаз ваших свет

Озаряет тернистую эту по жизни дорогу.

Ленинградцы мои, вы и гордость и боль,

Человечества кроха и центр Вселенной.

Я в столице страны и в ауле любом

Преклоняю пред знаменем вашим колена.

Припев:

Двух свечей за столом огоньки, как Ростральных колонн маяки.

Сколько зим, сколько лет, я, встречая рассвет,

Вспоминаю о вас, дорогие мои земляки.

В моё сердце вы гордо вошли, как в Неву на парад корабли.

С вами веры одной и не надо другой,

Снится город один нам вдали от родимой земли.

Я прошу у судьбы не отринуть меня

От проспектов прямых и от статуи гордой.

И пусть сердце моё вечно жалит змея,

На которую конь опирается твёрдо.

Пусть на Заячьем острове нам о часах

В полдень выстрелом гулким напомнит орудье.

И пусть в небе кораблик на всех парусах

Вечно мчится к его ожидающим людям.

Припев:

Двух свечей за столом огоньки, как Ростральных колонн маяки.

Сколько зим, сколько лет, я, встречая рассвет,

Вспоминаю о вас, дорогие мои земляки.

В моё сердце вы гордо вошли, как в Неву на парад корабли.

С вами веры одной и не надо другой,

Снится город один нам вдали от родимой земли.

Ленинградцы мои, вы не дети мне, нет,

Дан отец нам один, и не надо другого.

Пусть он вечно летит на горячем коне,

До скончания века мы — дети Петровы.

До скончания века мы — дети Петровы.

Менің ленинградтықтарым, сендер менің балаларым емессіңдер, жоқ,

Мен Жамбыл емеспін, қартқа дейін қайдамын, құдай.

Сендер менің бауырларымсыңдар, көздерің – нұр

Бұл өмірдегі тікенді жолды нұрландырады.

Менің ленинградтықтарым, сендер мен мақтаныш пен қасірет,

Адамзат - бұл дүниенің бір бөлігі және орталығы.

Мен еліміздің астанасында және кез келген ауылдамын

Туыңның алдында тізе бүгемін.

Хор:

Үстелдегі екі шам - Ростраль бағандарының шамдары сияқты шамдар.

Қанша қыс, қанша жыл, Мен таңды қарсы алдым,

Сіздерді есіме аламын, қымбатты жерлестерім.

Сіз Неваға парадқа шыққан кемелер сияқты менің жүрегіме мақтанышпен кірдіңіз.

Сенде бір сенім, басқа сенім қажет емес,

Туған жерден жырақтағы жалғыз қаланы армандаймыз.

Мен тағдырдан бас тартпауын сұраймын

Тікелей даңғылдардан және мақтаншақ мүсіннен.

Менің жүрегім мәңгілік жыланды шағып алсын,

Оған ат мықтап тіреледі.

Харе аралындағы сағаттар туралы сөйлесейік

Түске қарай оқ атылғанда мылтықты еске түсіреді.

Аспандағы қайық толық жүзсін

Әрқашан оны күтіп тұрған адамдарға асығады.

Хор:

Үстелдегі екі шам - Ростраль бағандарының шамдары сияқты шамдар.

Қанша қыс, қанша жыл, Мен таңды қарсы алдым,

Сіздерді есіме аламын, қымбатты жерлестерім.

Сіз Неваға парадқа шыққан кемелер сияқты менің жүрегіме мақтанышпен кірдіңіз.

Сенде бір сенім, басқа сенім қажет емес,

Туған жерден жырақтағы жалғыз қаланы армандаймыз.

Менің ленинградтықтарым, сендер менің балаларым емессіңдер, жоқ,

Бізге бір әке берілді, екіншісі бізге қажет емес.

Ыстық атпен мәңгі ұшсын,

Ғасырдың соңына дейін біз Петрованың балаларымыз.

Ғасырдың соңына дейін біз Петрованың балаларымыз.