Откинулся - Александр Розенбаум

Стою, в окошко дохаю, проветриваю лёгкие

Морозным свежим воздухом деревни Петушки.

В сенях Серёга с Лёхою поют «Костры далёкие»,

И нету лучше роздыха для тела, для души.

Мои друзья-товарищи за облаками-тучами

Не бросили, не цокали по фиксам языком.

Давай, мамань, нажарь ещё котлет, с утра накрученных.

Не курицы мы — соколы, летаем высоко.

Припев:

Малина вся до осени дозреет.

Откинулся — что может быть добрее?

Гоню я прочь тугу-печаль свою,

Здесь птицы по-хозяйски не поют.

Поставлю свечки Господу — за упокой, за здравие,

Всем тем, с кем я по жизни рос, в честь правильных людей.

Кто спину гнул без просыпа в болотах и на гравии.

Ты не оставь, Иисус Христос, их милостью своей.

Припев:

На празднике не шумном, не народном

Без разницы, где плюнуть, — я свободный.

Хочу, куплю богатых папирос,

И рыбьи яйца тоже не вопрос.

Тұрамын, терезеден дем аламын, өкпемді желдетемін

Петушки ауылының аязды таза ауасы.

Кіре берісте Серёга мен Лёха «Алыстағы алаулар» әнін айтады,

Ал тәнге, жанға бұдан асқан демалыс жоқ.

Менің достарым-бұлттардың артындағы жолдастарым

Олар жұмыстан бас тартпады, түзету кезінде тілдерін шертпеді.

Жүр, мама, тағы котлет қуыр, таңнан бері жара.

Біз тауық емеспіз, сұңқармыз, биікте ұшамыз.

Хор:

Барлық таңқурай күзге дейін піседі.

Артқа еңкейді - бұдан мейірімді не болуы мүмкін?

Мен мұңымды кетіремін,

Мұнда құстар іскерлікпен сайрамайды.

Мен Иемізге шам қоямын - тыныштық, денсаулық үшін,

Өмірде бірге өскендердің барлығына, дұрыс адамдардың құрметіне.

Батпаққа, қиыршық тасқа төгілмей белін қайырған.

Иса Мәсіх, рақымыңмен оларды қалдырма.

Хор:

Мерекеде шулы емес, танымал емес

Қай жерге түкіргенім маңызды емес – мен боспын.

Мен бай темекі алғым келеді,

Ал балық жұмыртқасы да мәселе емес.