Осень - Александр Розенбаум

Пусть осень не кончается и пусть земля отчается

Примерить платье белое, что ей зимою сделали,

Сплели из снежных кружев снегири.

Любовь мою последнюю за слухами да сплетнями

Ты, осень, разгляди и сбереги.

Пусть осень не кончается, в ней счастье повстречается.

Два голубя в дом каменный, твой белый, мой подраненный,

Влетели — заколдованный был дом.

Завяла крона — ствол руби, согрелись в доме голуби

И свили в нём из веточек гнездо.

Ночь разорвали сполохи, в любви сгорели голуби,

В неё сердцами бросившись, увять не дали осени,

Чтоб наш цветок зимою не погиб.

Любовь мою последнюю за слухами да сплетнями

Ты, осень, разгляди и сбереги.

Күз бітпесін, жер үмітін үзбесін

Олар қыста тіккен ақ көйлекті киіп көріңіз,

Бұқалар қар шілтерінен тоқылған.

Өсек пен өсек артындағы соңғы махаббатым

Сен, күз, қара да, сақта.

Күз бітпесін, бақыт сонда кездеседі.

Тас үйде екі көгершін, сенің ақ көгершін, менің жаралы,

Олар ұшты - үй сиқырланды.

Тәжі қурап қалды – рубиннің діңі, үйге көгершіндер жылынды.

Және бұтақтардан ұя жасады.

Жарқ еткен түн, ғашықтықта өртенген көгершіндер,

Жүректерін соған тастап, олар күзді құрғатпады,

Гүліміз қыста өліп қалмауы үшін.

Өсек пен өсек артындағы соңғы махаббатым

Сен, күз, қара да, сақта.