Окстись - Александр Розенбаум

Ягода цветёт малина, а до сада не дойти,

И душа моя взмолилась: «На свободу отпусти».

Эх, выкатывайте бочку!

Сила есть, а мочи нет:

За три месяца ни строчки, за три года — десять лет.

Припев:

Окстись, в чужие сани не садись и на чужой кусок, браток, не разевай роток.

Окстись, наверх — ещё не значит ввысь, там наверху чуть в бок, браток,

— летит в лицо сапог.

Душу отпущу на волю, пусть гуляет да поёт:

«Полем, полем, белым полем», — там судьба моя живёт.

Разорву, как встарь, рубаху, выну сердце из груди

И голову сложу на плаху, тут и муха не гуди.

Припев:

Окстись, с небес на землю опустись, из ручейка глоток, браток, тебя спасти бы

смог.

Окстись, дана нам ненадолго жизнь — ты не забудь про то, браток,

когда настанет срок.

Во дворце вдали от Бога, ох, как было нелегко.

На лежнёвую дорогу выйду, как на крестный ход.

Вместо свечки топорище да двуручная пила,

От добра добра не ищут — вот такие, брат, дела.

Припев:

Окстись, назло тугим ветрам не гнись, они, ветра, всегда с утра,

а ты ночей держись.

Окстись, с ночами горем поделись, они поймут и отдадут тебе твою звезду.

Ягода цветёт малина, а до сада не дойти,

И душа моя взмолилась: «На свободу отпусти».

Эх, выкатывайте бочку!

Сила есть, а мочи нет:

За три месяца ни строчки, за три года — десять лет.

Припев:

Окстись, в чужие сани не садись и на чужой кусок, браток, не разевай роток.

Окстись, наверх — ещё не значит ввысь, там наверху чуть в бок, браток,

— летит в лицо сапог.

Окстись, с небес на землю опустись, из ручейка глоток, браток, тебя спасти бы

смог.

Окстись, дана нам ненадолго жизнь — ты не забудь про то, браток,

когда настанет срок.

Окстись, дана нам ненадолго жизнь — ты не забудь про то, браток,

когда настанет срок.

Ты не забудь про то, браток, когда настанет срок.

Таңқурай гүлдейді, бірақ сіз бақшаға жете алмайсыз,

Ал жаным: «Бостандыққа кетейін» деп дұға етті.

О, бөшкені жайыңыз!

Күш бар, бірақ зәр жоқ:

Үш айда сап емес, үш жылда он жыл.

Хор:

Оян, біреудің шанасына мініп, біреуге ауыз ашпа, ағайын.

Жарайды, жоғары - жоғары, ана жақта, сәл жағына дегенді білдірмейді, аға,

- етіктің бетіне ұшады.

Мен жанымды босатамын, жүре берсін, ән салсын:

«Дала, егістік, ақ өріс» – менің тағдырым сонда тұрады.

Бұрынғыдай көйлекті жыртамын, Жүрегімді кеудемнен шығарамын

Ал мен кесетін жерге басымды жатқызамын, бұл жерде ызылдамаңыз.

Хор:

Оян, аспаннан жерге түс, ағыннан бір жұтым ал, аға, мен сені құтқарар едім

түтін.

Окстя, өмір бізге аз уақытқа берілді - бұл туралы ұмытпаңыз, аға,

уақыты келгенде.

Тәңірден алыс сарайда, әй, қандай қиын еді.

Мен шеруде жүргендей жолға шығамын.

Шам, балта сабы мен екі қол араның орнына,

Олар жақсылықтан жақсылық іздемейді – солай, ағайын.

Хор:

Оян, қатты желге қарамастан, шіріме, олар, желдер, әрқашан таңертең,

ал сен түндерді ұстайсың.

Оян, қайғыңды түндермен бөліс, олар түсінеді, жұлдызыңды береді.

Таңқурай гүлдейді, бірақ сіз бақшаға жете алмайсыз,

Ал жаным: «Бостандыққа кетейін» деп дұға етті.

О, бөшкені жайыңыз!

Күш бар, бірақ зәр жоқ:

Үш айда сап емес, үш жылда он жыл.

Хор:

Оян, біреудің шанасына мініп, біреуге ауыз ашпа, ағайын.

Жарайды, жоғары - жоғары, ана жақта, сәл жағына дегенді білдірмейді, аға,

- етіктің бетіне ұшады.

Оян, аспаннан жерге түс, ағыннан бір жұтым ал, аға, мен сені құтқарар едім

түтін.

Окстя, өмір бізге аз уақытқа берілді - бұл туралы ұмытпаңыз, аға,

уақыты келгенде.

Окстя, өмір бізге аз уақытқа берілді - бұл туралы ұмытпаңыз, аға,

уақыты келгенде.

Уақыты келгенде ұмытпа, ағайын.