Охота на волков - Александр Розенбаум

Жарких костров развесёлый треск,

Руки тяжёлые над огнём.

Оцепенел и пригнулся лес,

Стаю волков обложили в нём.

Серые мечутся меж берёз,

Прячут детей, зарывают в снег,

И в ошалевших глазах вопрос:

«Что же ты делаешь, Человек?»

Припев:

Вот и всё.

Приходит смертный час,

Тот жуткий час, когда вся жизнь — сплошная боль.

Снег несёт, о, если б он их спас!

Но этот день не станет другой судьбой.

Кружит матёрый, здесь главный — он,

Чует, вот-вот начнут стрелять.

Но на флажки не пойти — закон,

Лучше под пули — учила мать.

Лучше под пули, ощерив пасть,

Молча.

За горло.

С разбегу.

В грудь.

Лапами.

Сильно.

Подмять.

Упасть.

Может, и вырвется кто-нибудь.

Припев:

Кто-нибудь… Всё уже страшный круг,

Давным-давно на спуск жадно палец лёг.

Кто-нибудь… Пусть это будет друг,

Он допоёт, когда голос мой уснёт.

Цепи смыкаются.

Крики.

Смех.

Запах железа.

Собачий лай.

Волка — не лебедя, лебедя — грех.

Волк — он разбойник, его — стреляй.

След, словно пеленг, он на ветру,

И, заглянув в поднебесия синь,

Холода грудью вожак глотнув,

Прыгнул — как проклял, прыгнул — как проклял — что было сил.

Припев:

Ветра свист, опять им повезло,

Ударил гром, и палевый бок в крови.

Жизнь, прости… Прости людей за зло,

Дай время им себя научить любви.

Жизнь, прости… Прости людей за зло,

Дай время им себя научить любви.

Дай время им себя научить любви.

Ыстық оттар сыңғырлайды,

От үстінде қолдар ауыр.

Орман қатып, еңкейіп,

Олар оған бір үйір қасқыр салыпты.

Қайыңдар арасындағы сұр жүгіру,

Олар балаларды жасырады, қарға көмеді,

Ал ессіз көздерде сұрақ:

— Не істеп жатырсың, Аға?

Хор:

Осымен болды.

Өлім сағаты келеді

Бүкіл өмір үздіксіз азап болатын сол қорқынышты сағат.

Қар әкеледі, әй, оларды құтқарса ғой!

Бірақ бұл күн басқа тағдырға айналмайды.

Қатайған айналады, міне, ол басты,

Ей, олар түсіруді бастағалы жатыр.

Бірақ жалауларға бармаңыз - заң,

Оқ астында жақсырақ, анам үйретті.

Оқ астында аузын ашқан жақсы,

Үнсіз.

Тамақпен.

Жүгіруде.

Кеудеге

Аяқтар.

Қатты.

Ұнтақтау.

Құлды.

Мүмкін біреу шығып кетеді.

Хор:

Біреу ... Барлығы қазірдің өзінде қорқынышты шеңбер,

Баяғыда саусақ ашкөздікпен триггерге жатып қалды.

Біреу... Дос болсын,

Менің дауысым ұйықтап қалғанда ән салады.

Тізбектер жабылады.

Айқайлайды.

Күл.

Темірдің иісі.

Ит үреді.

Қасқыр – аққу емес, аққу – күнә.

Қасқыр - қарақшы, оны атып таста.

Соқпақ, тірек сияқты, ол желде,

Ал, көк аспанға қарап,

Суықтың көсемін кеудесімен жұтып,

Секірді – қарғағандай, секірді – қарғағандай – күші бар деп.

Хор:

Жел ысқырады, олар қайтадан сәттілікке жетті,

Күн күркіреп, бозарған жағы қанға боялған.

Өмір, кешір... Жамандығын кешір,

Оларға өзіңізді сүюді үйретуге уақыт беріңіз.

Өмір, кешір... Жамандығын кешір,

Оларға өзіңізді сүюді үйретуге уақыт беріңіз.

Оларға өзіңізді сүюді үйретуге уақыт беріңіз.