Не хочу стареть - Александр Розенбаум

А над Марата, как тогда, летают сизые голуби,

Снуют у белых колонн музея Арктики.

Я вспоминаю о годах, в которых было не холодно,

Когда мечты наши были завернуты в фантики.

Гитарой баловалась юность наша — время веселое,

И узнают меня все на этой улице.

И с рынка тянет свежей зеленью и маслом подсолнуха,

Но чтоб увидеть тебя, надо зажмуриться.

Не хочу стареть, не хочу,

Дело запахло внуками,

Приходи ко мне на чуть-чуть,

Как тогда переулками.

Не хочу стареть, не хочу,

Но дней все короче радуга,

Приходи ко мне на чуть-чуть

И оставайся надолго.

А по Марата, как тогда, летят трамваи пузатые,

На Колокольную спешат, в другою сторону,

От дома, где живешь ты над рекой с водою чуть затхлою,

В пяти минутах ходьбы, но в другом конце города.

Роковой судьбы, роковой,

Счастье под старость выпало.

Для кого, скажи, для кого

Песни писал я хриплые.

Улетал мой шар, улетал

В небо, как сам я, мглистое.

Красота моя, красота,

Дева моя пречистая…

А по Марата, как тогда, идут обычные граждане,

Им здесь кому-то тепло, кому-то холодно.

И здесь жила ты когда-то, не зная самого важного,

По петербургскому адресу мессира Воланда.

Под окном твоим ледоход,

Но опустела лестница,

На которой кот Бегемот

Желтым игрался месяцем.

И в ночи исчез темный плащ,

Слившийся с подворотнею.

Ты поплачь тайком, ты поплачь…

Время бесповоротное.

Но я по прошлому пролечу

В черной карете с песнями.

Приходи ко мне на чуть-чуть,

Буду на старом месте я.

И кота с собой захвачу,

Чтобы он лег к твоим ногам.

Приходи ко мне на чуть-чуть

И оставайся навсегда.

Я кота с собой захвачу,

Чтобы он лег к твоим ногам.

Приходи ко мне на чуть-чуть

И оставайся навсегда.

И оставайся навсегда.

Мараттың үстінде сол кездегідей сұр көгершіндер ұшады,

Олар Арктика мұражайының ақ бағандарын айналып жүр.

Суық болмаған жылдар есімде,

Біздің армандарымыз кәмпиттерге оралған кезде.

Біздің жастар гитарада ойнады - қызықты уақыт,

Ал мына көшедегілердің бәрі мені таниды.

Базардан жаңа піскен шөптер мен күнбағыс майын тартып алады,

Бірақ сені көру үшін көзіңді жұму керек.

Қартайғым келмейді, қаламаймын

Істің иісі немерелер,

Кішкене маған келші

Сол кездегі аллеялар сияқты.

Қартайғым келмейді, қаламаймын

Бірақ күндер кемпірқосақтан қысқа,

Кішкене маған келші

Және ұзақ уақыт тұрыңыз.

Ал Мараттың бойымен сол кездегідей қазандық трамвайлар ұшады,

Олар басқа бағытта Колокольнаяға асығады,

Өзеннің үстінде тұрған үйден суы аздап,

Бес минут жаяу, бірақ қаланың екінші шетінде.

Өлім тағдыры, өлімші,

Қартайған сайын бақыт таусылды.

Кім үшін, айтыңызшы, кім үшін

Мен әндерді қарлығып жаздым.

Менің добым ұшып кетті, ұшып кетті

Аспанда, мен сияқты, бұлыңғыр.

Менің сұлуым, сұлуым

Менің таза қызым...

Ал Мараттың бойымен сол кездегідей қарапайым азаматтар жүріп жатыр,

Мұнда кейбіреулер жылы, кейбіреулері суық.

Мұнда сіз бір кездері өмір сүрдіңіз, ең маңыздысын білмейсіз,

Сэр Воландтың Петербургтегі мекен-жайында.

Терезеңіздің астында мұз үйіп жатыр

Бірақ баспалдақтар бос

Оның үстінде Бегемот мысық

Бір ай бойы сары ойнады.

Қараңғы плащ түнде жоғалып кетті,

Шлюзмен біріктірілген.

Жасырын жылайсың, жылайсың...

Уақыт қайтымсыз.

Бірақ мен өткеннен ұшып өтемін

Әндері бар қара күймеде.

Кішкене маған келші

Мен ескі жерде боламын.

Ал мен мысықты өзіммен бірге алып кетемін

Аяғыңызға жату үшін.

Кішкене маған келші

Және мәңгі қал.

Мен мысықты өзіммен бірге алып кетемін

Аяғыңызға жату үшін.

Кішкене маған келші

Және мәңгі қал.

Және мәңгі қал.