На улице Марата - Александр Розенбаум

На улице Марата

Я счастлив был когда-то,

Прошло с тех пор ужасно много лет,

Но помнят все ребята

На улице Марата,

Что я имел большой авторитет.

В коротеньких штанишках,

Забросив в парты книжки,

Как в катакомбы, лезли в кучи дров,

И в синей форме новой

Усталый участковый

Ловил нас в паутине чердаков.

Мальчишка несмышленный,

Я по уши влюбленный

Часами мог ее в подъезде ждать,

И зимними ночами

Озябшими руками

Аккорды струн стальных перебирать.

По улице Марата

Мы шли толпой лохматой,

Болонии под горло застегнув,

Клялись все в дружбе вечной

На рынке на Кузнечном

У бабушек в картофельном ряду.

Конфеточки-бараночки,

Я помню ночи в садиках,

Карманы наизнаночку —

Родился в Петрограде я.

Заборы трехметровые

В цвет грязно канареечный,

Гоняли участковые

Нас с голубых скамеечек.

На Невском, как на пристани,

Рыбалка круглосуточно:

Гражданки точно с выставки

Забрасывают удочки.

Хрустят плащи болонии —

Доставки загранплаванья —

То теплоход «Эстония»

Ошвартовался в гавани.

В кино билетик синенький,

Как пропуск на свидание,

А там листком осиновым

Дрожат коленки танины.

Жалели нас парадные

Нагретым подоконником,

И платьица нарядные

Расстегивались школьные.

(*)

Мы часто вспоминаем дни далекие, когда

Катались у удачи на запятках,

Не знали слова «нет», хотели слышать только «да»,

И верили гаданию на Святки.

Мы часто вспоминаем наши старые дворы,

А во дворах трава скороговоркой —

Как были коммуналки к нам ревнивы и добры,

Когда мы занимались в них уборкой.

Неужели это было?

Неужели это было?

Неужели это было?

Столько лет

Минуло с дней тех юных.

Головы припорошило,

А мою разворошило,

Неужели это было так давно?

Мы часто вспоминаем наших мам веселый смех,

И боль надежд, и первые победы,

И в трубке телефонной сквозь пургу и треск помех

Родной далекий голос: «Милый, слышишь, еду…»

Менялась наша жизнь вместе с шириною брюк,

И плечики опять приходят в моду,

Но если посмотреть чуть-чуть внимательней вокруг,

То, Боже мой, как изменилось все за годы!

Что-то мне не весело,

Что-то мне не спится,

Что-то мне опять не по себе.

Петь хочу — не песенно,

Из дому не смыться,

Значит, не по жизни все

И все не по судьбе.

Эх, заскучал я по бесовским ночкам,

Когда гитары не смолкали до утра.

Я заскучал по управдомской дочке —

Бой-бабе из Гостинного двора.

Эх, заскучал я сильно, до печали,

О том, что с Варей нам тогда не повезло,

Я заскучал, что не туда причалил,

А мой корвет давно разрезали на лом.

Я заскучал по коммунальным сценам —

Там даже Гамлет знал бы — быть или не быть.

Я заскучал по старым твердым ценам,

Когда на «треху» мог я выпить-закусить.

Мы ищем отраженье в суматохе городской,

Но улицы поют другие песни,

И как порой не хочется опять идти домой,

А белой ночью над Невой бродить всем вместе…

(*) Вариант строки: На них пылились школьные.

Марат көшесінде

Мен бір кездері бақытты болдым

Содан бері қаншама жылдар өтті,

Бірақ барлық жігіттер есінде

Марат көшесінде

Менің үлкен беделім болғаны.

Қысқа шалбарда

Кітаптарды партаға лақтыру,

Катакомбалар сияқты, олар отын үйінділеріне шықты,

Және жаңа көк формада

Шаршаған учаске

Бізді шатырлар торында ұстады.

Бала абайсыз

Мен ғашықпын

Мен оны кіреберісте сағаттап күте аламын,

Ал қысқы түндерде

Суық қолдармен

Болат жіптердің аккордтарын сұрыптау үшін.

Марата көшесінің бойында

Біз қалың топпен жүрдік,

Тамақтың астына түймеленген Болонья,

Барлығы мәңгілік достыққа ант берді

Кузнечныйдағы базарда

Картоп қатарындағы әжелер.

тәтті қой еті,

Балабақшадағы түндер есімде

Ішкі қалталар

Мен Петроградта тудым.

Үш метрлік қоршаулар

Лас канарей түсі,

Учаскені қуып шықты

Біз көк орындықтардан.

Невскийде пирстегідей,

Тәулік бойы балық аулау:

Азаматтар дәл көрмеден

Таяқтарды лақтыру.

Болонья плащтары қытырлақ -

Шетелге жеткізу -

Ол «Эстония» кемесі

Айлақта байланған.

Кинотеатрға көк билет,

Кездесуге жолдама сияқты

Ал көктерек жапырағы бар

Таниндер дірілдейді.

Алдыңғы есіктер бізді аяды

жылытылатын терезе төсеніші,

Және талғампаз көйлектер

Мектептегілердің түймелері шешілді.

(*)

Алыстағы күндерді жиі еске аламыз

Сәттілік өкшесін мініп,

Олар «жоқ» деген сөзді білмеді, тек «иә» дегенді естігісі келді.

Және олар Рождество кезінде көріпкелдікке сенді.

Ескі аулаларымызды жиі еске аламыз,

Аулаларда шөптер қыбырлайды -

Коммуналдық пәтерлер бізге қалай қызғанышпен және мейірімді болды,

Біз оларды тазалап жатқанда.

Бұл шынымен болды ма?

Бұл шынымен болды ма?

Бұл шынымен болды ма?

сонша жыл

Жас күндер артта қалды.

Ұнтақ бастары,

Ал менікі жыртылып кетті

Бұл шынымен ұзақ уақыт бұрын болды ма?

Біз аналарымыздың көңілді күлкісін жиі еске аламыз,

Үміттердің азабы, алғашқы жеңістер,

Ал телефон қабылдағышында боран мен кедергінің сықырлауы арқылы

Туған жердегі алыс дауыс: «Қымбаттым, естисің бе, тамақ ...»

Шалбардың кеңдігімен бірге өміріміз өзгерді,

Ал киім ілгіштері сәнге қайта оралды,

Бірақ айналаңызға мұқият қарасаңыз,

Құдай-ау, осы жылдар ішінде бәрі қалай өзгерді!

Мен үшін бір нәрсе қызық емес

Мен ұйықтай алмайтын нәрсе

Маған тағы бір нәрсе дұрыс емес сияқты.

Мен ән айтқым келеді - әнде емес,

Үйден қашпа

Демек, өмірде бәрі емес

Және бәрі тағдырдың жазуымен емес.

О, мен жын түндерді сағындым,

Таңертеңге дейін гитаралар тоқтамаған кезде.

Мен үй менеджерінің қызын сағындым -

Гостиный двордан келген ұл-әйел.

Ех, мен қатты жалықтым, қайғыдан,

Сол кезде Варямен жолы болмағанымыз туралы,

Мен дұрыс емес жерге қонғаным үшін жалықтым,

Ал менің корветім баяғыда сынық болып кесілген.

Мен қоғамдық көріністерді сағындым -

Онда тіпті Гамлет болуы немесе болмау керектігін біледі.

Мен ескі бекітілген бағаларды сағындым,

Сағат үште мен ішіп-жеуге болатын кезде.

Біз қаланың қарбаласынан көрініс іздейміз,

Бірақ көшелер басқа әндерді айтады

Кейде үйге қайта барғың келмейді,

Ақ түнде Неваның үстінде бірге серуендеу ...

(*) Сызықтың нұсқасы: Мектеп оқушылары шаң жинады.