Мы вернёмся - Александр Розенбаум

Не спешите нас хоронить —

Мы вернемся в свою страну.

Но кого нам сейчас винить

В том, что мы третий год в плену,

В том, что мы здесь бедуем зря

Вдалеке от родных полей?

Мы нужны еще матерям,

Что на Родине ждут детей.

Мчатся годы, и дед мой стар,

Не забыл он и не простил.

Он не знает, где Пешавар,

А я знаю, где Саласпилс.

Здесь пустыня, а там был лес,

Между ними полсотни лет.

Только где же ты, Красный Крест?

Как и не было, так и нет.

Не спешите оплакать тех,

Кто не найден в ущельях гор,

Средь глухих глинобитных стен,

Где в глазах рябит от врагов.

Не спешите нас хоронить —

Мы вернемся в свою страну.

Но кого нам сейчас винить

В том, что мы третий год в плену?

Бізді жерлеуге асықпа -

Біз елімізге қайтамыз.

Бірақ қазір кімді кінәлаймыз

Үшінші жыл тұтқында болғанымызды,

Бұл жерде бекер жүргеніміз

Туған егістіктерден алыс па?

Аналар бізге әлі де керек

Сол балаларды Отан күтеді.

Жылдар өтіп жатыр, атам қартайды,

Ұмытпады, кешірмеді.

Ол Пешавардың қайда екенін білмейді,

Ал мен Саласпилс қайда екенін білемін.

Міне, шөл, орман болды,

Олардың арасында елу жыл бар.

Бірақ сен қайдасың, Қызыл Крест?

Ол болмағандықтан, олай емес.

Оларды жоқтауға асықпа

Тау шатқалында кім жоқ,

Саңырау қабырғалардың арасында,

Дұшпандардың көздерінде толқындар.

Бізді жерлеуге асықпа -

Біз елімізге қайтамыз.

Бірақ қазір кімді кінәлаймыз

Үшінші жыл тұтқында жүргеніміз бе?