Коллаж - Александр Розенбаум

Есть в Одессе Молдаванка, а в Москве Хитровка

Деловые спозаранку барышни в обновках,

Но и Питер шит не лыком, я-то это знаю

И мне милее всех на свете Лиговка родная

Лиговка, Лиговка, Лиговка — ты мой родительский дом

Лиговка, Лиговка, Лиговка — мы еще с тобою попоем.

Мы еще с тобою попоем.

На улице Марата я счастлив был когда-то

Прошло с тех пор ужасно много лет,

Но помнят все ребята на улице Марата,

Что я имел большой авторитет.

В коротеньких штанишках, забросив в парты книжки,

Как в катакомбы, лезли в кучи дров

И в синей форме новой усталый участковый

Ловил нас в паутине чердаков.

Мальчишка несмышленый, я, по уши влюбленный

Часами мог ее в подъезде ждать

И зимними ночами, озябшими руками

Аккорды струн стальных перебирать.

По улице Марата мы шли толпой лохматой

Болонии под горло застегнув.

Клялись все в дружбе вечной на рынке на Кузнечном

У бабушек в картофельном ряду.

Конфеточки-бараночки я помню ночи в садиках.

Карманы наизнаночку, родился в Петрограде я.

Заборы трехметровые в цвет грязно-канареечный

Гоняли участковые нас с голубых скамеечек.

На Невском, как на пристани, рыбалка круглосуточно

Гражданки, точно с выставки, забрасывают удочки

Хрустят плащи-болония, доставки загранплавания,

То теплоход «Эстония» ошвартовался в Гавани.

В кино билетик синенький, как пропуск на свидание,

А там листком осиновым дрожат коленки Танины.

Жалели нас парадные нагретым подоконником

И платьица нарядные расстегивались школьные.

Мы часто вспоминаем дни далекие,

Когда катались у удачи на запятках

Не знали слова «нет», хотели слышать только «да»

И верили гаданию на Святки.

Мы часто вспоминаем наши старые дворы,

А во дворах трава скороговоркой,

Как были коммуналки к нам ревнивы и добры,

Когда мы занимались в них уборкой.

Припев:

Ну, неужели это было, ну, неужели это было

Неужели это было?

Столько лет минуло с дней тех юных

Головы припорошило, а мою разворошило…

Неужели это было так давно?

Мы часто вспоминаем наших мам веселый смех

И боль потерь, и первые победы,

И в трубке телефонной сквозь пургу и треск помех

Родной далекий голос: «Милый, слышишь, еду…»

Менялась наша жизнь вместе с шириною брюк

И плечики опять приходят в моду,

А если посмотреть чуть-чуть внимательней вокруг,

То, Боже мой, как изменилось все за годы.

Припев:

Неужели это было, ну, неужели это было

Неужели это было?

Столько лет минуло с дней тех юных

Головы припорошило, а мою разворошило…

Неужели это было так давно?

Мы ищем отражение в суматохе городской,

Но улицы поют другие песни

И как порой не хочется опять идти домой,

А белой ночью над Невой бродить всем вместе…

Припев:

Неужели это было, ну, неужели это было

Неужели это было?

Столько лет минуло с дней тех юных

Головы припорошило, а мою разворошило…

Неужели это было так давно?

Баловалась вечером гитарой тишина

Сумерки мерцали огоньками сигарет.

Было это в мае, когда маялась весна

Песнями в моем дворе.

Расцветали девочки, забытые зимой,

Сочиняли девочки любимых и стихи.

И все чаще мамы звали девочек домой

Вот так взрослели девочки.

Умница!

Ах, мама, что она за умница!

Не брани — она меня домой гнала

И я пошел бы, да, забыл названье улицы,

Где сына своего ты родила.

Бьюсь в стекло, как голубь окольцованный, крылом,

Ну, еще чуть-чуть — и в небо вылечу я прочь.

Вот и воля, все.

Да, под распахнутым окном

Машет мне рукою дочь.

И не вернуться в дом пятиэтажный,

В старый колодец невского двора.

Все, что оставил в нем, конечно, важно

Завтра не вернешь вчера и поэтому:

Лиговка, Лиговка, Лиговка мы еще с тобою попоем.

Одессада Молдаванка, Мәскеуде Хитровка бар

Таңертең жаңа киім киген іскер жас ханымдар,

Бірақ Питер де бейбақ емес, мен мұны білемін

Мен әлемдегі барлық адамдарды жақсы көремін, қымбатты Лиговка

Лиговка, Лиговка, Лиговка - сен менің ата-анамсың

Лиговка, Лиговка, Лиговка - біз әлі сенімен бірге ән айтамыз.

Біз сіздермен ән айтамыз.

Марат көшесінде мен бір кездері бақытты болдым

Содан бері қаншама жылдар өтті,

Бірақ Марат көшесіндегі барлық жігіттердің есінде,

Менің үлкен беделім болғаны.

Қысқа шалбарда, кітаптарды партаға лақтыру,

Катакомбалардағыдай олар отынның үйінділеріне шықты

Ал жаңа көк формада шаршаған учаскелік полиция қызметкері

Бізді шатырлар торында ұстады.

Бала ақылсыз, ғашықпын басынан

Мен оны кіреберісте сағаттап күте аламын

Ал қыстың түндерінде суық қолдармен

Болат жіптердің аккордтарын сұрыптау үшін.

Біз Марат көшесінің бойымен қалың топпен жүрдік

Болонья тамағының астынан түймеленген.

Барлығы Кузнечныйдағы базарда мәңгілік достыққа ант берді

Картоп қатарындағы әжелер.

Кәмпит-қозылар Балабақшадағы түндер есімде.

Ішім қалталы, мен Петроградта тудым.

Лас канарей түсті үш метрлік қоршаулар

Полиция қызметкерлері бізді көк орындықтардан қуды.

Невскийде, пирстегі сияқты, тәулік бойы балық аулау

Азаматтар көрмеден шыққандай қармақ лақтырып жатыр

Болонья жаңбыр пальтолары қытырлақ, шетелдік сапарларға жеткізілім,

Сол «Эстония» кемесі айлақта арқандап тұрды.

Кинотеатрға билет көк, кездесуге билет сияқты,

Ал сонда Таняның тізесі көктерек жапырағындай дірілдейді.

Алдыңғы есіктер бізді жылытылатын терезе төсенішімен аяды

Ал мектептегі ақылды көйлектердің түймелері шешілді.

Алыс күндерді жиі еске аламыз,

Сәттілік өкшесіне мінгенде

Олар «жоқ» сөзін білмеді, олар тек «иә» дегенді естігісі келді.

Және олар Рождество кезінде көріпкелдікке сенді.

Ескі аулаларымызды жиі еске аламыз,

Аулаларда шөп шабады,

Коммуналдық пәтерлер бізге қалай қызғанышпен және мейірімді болды,

Біз оларды тазалап жатқанда.

Хор:

Жарайды, бұл шынымен болды ма, жақсы, шынымен болды ма

Бұл шынымен болды ма?

Міне, сол жастың күндерінен бері қаншама жылдар өтті

Ол менің басымды ұнтақтап, мені араластырды ...

Бұл шынымен баяғыда болды ма?

Аналарымыздың көңілді күлкісін жиі еске аламыз

Ал жеңілістердің азабы, алғашқы жеңістер,

Ал телефон қабылдағышында боран мен кедергінің сықырлауы арқылы

Туған жердегі алыс дауыс: «Қымбаттым, естисің бе, тамақ ...»

Шалбардың кеңдігімен бірге өміріміз де өзгерді

Ал киім ілгіштері сәнге қайта оралды,

Егер сіз айналаңызға мұқият қарасаңыз,

Бұл, Құдай-ау, жылдар бойы бәрі өзгерді.

Хор:

Бұл болды ма, жақсы болды

Бұл шынымен болды ма?

Міне, сол жастың күндерінен бері қаншама жылдар өтті

Ол менің басымды ұнтақтап, мені араластырды ...

Бұл шынымен баяғыда болды ма?

Біз қаланың қарбаласынан көрініс іздейміз,

Бірақ көшелер басқа әндерді айтады

Кейде үйге қайта барғың келмейді,

Ақ түнде Неваның үстінде бірге серуендеу ...

Хор:

Бұл болды ма, жақсы болды

Бұл шынымен болды ма?

Міне, сол жастың күндерінен бері қаншама жылдар өтті

Ол менің басымды ұнтақтап, мені араластырды ...

Бұл шынымен баяғыда болды ма?

Кешке гитарамен үнсіздік орнады

Ымырт темекінің жарығымен жымыңдады.

Мамыр айы еді, көктем қақаған кез

Менің ауламдағы әндер.

Қыздар гүлдеді, қыста ұмытылды,

Сүйікті қыздар, өлеңдер шығарылды.

Ал аналар қыздарды үйге жиі шақырады

Қыздар осылай өсті.

Жақсы қыз!

Әй, ана, неткен ақылды әйел!

Ұрыспа - ол мені үйге апарды

Ал мен барар едім, иә, көшенің атын ұмытып қалдым,

Ұлыңызды қай жерде дүниеге әкелдіңіз?

Мен шыныға ұрдым, сақиналы көгершін сияқты, қанатпен,

Ал, тағы да - мен аспанға ұшып кетемін.

Ерік деген осы, бар болғаны.

Иә, ашық терезенің астында

Қызым маған қол бұлғайды.

Бес қабатты үйге оралмаңыз,

Невский ауласындағы ескі құдыққа.

Онда қалғанның бәрі, әрине, маңызды

Ертең сіз кеше оралмайсыз, сондықтан:

Лиговка, Лиговка, Лиговка, біз әлі сенімен бірге ән айтамыз.