Десять тысяч девятьсот пятьдесят дней - Александр Розенбаум

Как время медленно идёт,

Как быстро пробежит.

О!

как оно, день за днём, у нас крадёт,

Единственную жизнь.

Детский сад и школьный двор,

Институтский коридор,

Трассы снежных, белых гор.

С молодой стоишь женой,

Наливает внук вино

И кончается кино.

Не потеряй себя в пути

И береги друзей

И никогда не открывай в душе бутик,

Где по грабительской цене продают её тепло,

Где душевность тёплых слов превращают в ремесло.

А постучатся в ночь — пустяк.

Накрывай столы гостям

И все грехи тебе простят.

По земле кто-то скачет рысью,

Кто-то просто ползёт по ней.

Тридцать лет — это десять тысяч

девятьсот пятьдесят дней,

Тридцать лет — ты ещё пацан:

Свист в ушах и глаза горят,

Но для матери и отца —

Это значит что всё не зря,

Но для матери и отца —

На земле ты живёшь не зря.

О том, что сделано забудь

И поспеши вперёд.

Подставляй всем ветрам навстречу грудь,

А не наоборот.

Ты судьбу свою возьми,

Флаг победный в небо взвив,

А проиграешь, не реви.

Просто нет, нет успеха без потерь.

Надо очень захотеть

Над самим собой взлететь.

По земле кто-то скачет рысью,

Кто-то просто ползёт по ней.

Тридцать лет — это десять тысяч

девятьсот пятьдесят дней,

Тридцать лет — ты ещё пацан:

Свист в ушах и глаза горят,

Но для матери и отца —

Это значит что всё не зря,

Но для матери и отца —

На земле ты живёшь не зря.

Уақыт қалай баяу өтіп жатыр

Ол қаншалықты жылдам жүреді.

О!

күн өткен сайын бізден қалай ұрлайды,

Жалғыз өмір.

Балабақша мен мектеп ауласы,

институт дәлізі,

Қарлы, аппақ таулардың соқпақтары.

Сіз жас әйеліңізбен бірге тұрасыз,

Немересі шарап құйып жатыр

Ал фильм аяқталады.

Жолда өзіңізді жоғалтпаңыз

Және достарыңызға қамқор болыңыз

Жаныңызда ешқашан бутик ашпаңыз,

Олар оның жылуын жыртқыш бағамен қайда сатады,

Жылы сөздің шынайылығы өнерге айналған жерде.

Ал түнде қағу - ұсақ-түйек.

Қонақтарға үстелдер қойыңыз

Және барлық күнәларың кешіріледі.

Біреу жер басып келе жатыр,

Оның үстінен біреу жорғалап өтеді.

Отыз жыл он мың

тоғыз жүз елу күн

Отыз жаста - сен әлі баласың:

Құлақ пен көзде ысқырық,

Бірақ ана мен әке үшін -

Бұл бәрі бекер емес дегенді білдіреді,

Бірақ ана мен әке үшін -

Сіз жер бетінде бекер өмір сүрмейсіз.

Жасалған нәрселерді ұмытыңыз

Және алға асығыңыз.

Кеудеңізді барлық желдерге көрсетіңіз,

Және керісінше емес.

Сіз өз тағдырыңызды аласыз

Жеңіс туын көкке желбіретіп,

Ал жеңілсең, жылама.

Жоқ, жеңіліссіз жетістік болмайды.

Сіз шынымен қалауыңыз керек

Өзіңізден жоғары ұшыңыз.

Біреу жер басып келе жатыр,

Оның үстінен біреу жорғалап өтеді.

Отыз жыл он мың

тоғыз жүз елу күн

Отыз жаста - сен әлі баласың:

Құлақ пен көзде ысқырық,

Бірақ ана мен әке үшін -

Бұл бәрі бекер емес дегенді білдіреді,

Бірақ ана мен әке үшін -

Сіз жер бетінде бекер өмір сүрмейсіз.